Praca nie na etacie. Kontrakt menedżerski

W przepisach prawnych brak jest definicji kontraktu menedżerskiego. Istotę tej instytucji prawnej wywodzi się zatem z jej literalnego brzmienia. Kontrakt to umowa, a więc zgodne oświadczenie woli dwu lub więcej stron, mocą którego kształtowane są ich wzajemne prawa i obowiązki. Z wykładni literalnej wynika zaś, iż przedmiotem takiej umowy jest świadczenie usług menedżerskich, a więc usług polegających na zarządzaniu.

Kontrakt menedżerski jest zatem umową o zarządzanie przedsiębiorstwem, oddziałem przedsiębiorstwa czy określonym działem - częścią przedsiębiorstwa. Jest więc on zawierany między przedsiębiorstwem a menedżerem, który na podstawie tego kontraktu będzie zarządzał przedsiębiorstwem jako całością bądź jego jednostką organizacyjną (działem lub oddziałem).

Stroną kontraktu menedżerskiego może być menedżer występujący w obrocie prawnym jako osoba fizyczna bądź też jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, której przedmiotem jest zarządzanie przedsiębiorstwem. Jako menedżer może także wystąpić jednostka organizacyjna, nie posiadając osobowości prawnej (spółka cywilna, jawna, komandytowa, komandytowo-akcyjna), albo osoba prawa (spółka z o.o., spółka akcyjna).

Kontrakt menedżerski może być ukształtowany jako umowa o pracę bądź jako umowa cywilnoprawna, w zależności od tego, czy wolą stron jest, by łączył je stosunek pracy, czy też stosunek cywilnoprawny. To od woli stron zawierających umowę zależy zatem, jaki charakter - cywilnoprawny czy też pracowniczy - przybiorą ich wzajemne prawa i obowiązki (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 23 września 1998 r., II UKN 229/98, OSNAP 1999/19/627).