„Nowa” promocja zatrudnienia

Od 1 listopada 2005 r. zaczęła obowiązywać większość zmian wprowadzonych nowelizacją ustawy. Powodami, dla których ustawodawca zdecydował się na dokonanie zaledwie po roku od wejścia w życie ustawy zmian, były m.in. konieczność dostosowania przepisów ustawy do ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU nr 173, poz. 1807 ze zm.), jak też realizacja wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który przyznał prawo do zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego (na zasadach przewidzianych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu obowiązujących do końca 2001 r.) osobom, które na skutek zmian ustawowych w 2002 r. zostały go pozbawione.

Ustawa z 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (DzU nr 164, poz. 1366) dokonała bardzo dużych zmian (mających na celu m.in. racjonalizację wydatków z Funduszu Pracy), wprowadzając jednocześnie do porządku prawnego nowe definicje i instytucje (np. regulacje dotyczące zatrudniania osób fizycznych w gospodarstwach domowych).

• zasad i warunków przyznawania refundacji i pożyczek,

• przyznawania i zawieszania prawa do zasiłku dla bezrobotnych,

• odbywania stażu i przygotowania zawodowego oraz

• prac interwencyjnych i robót publicznych.

Warto podkreślić, że nie wszystkie zmiany wprowadzone nowelizacją wejdą w życie 1 listopada br.

Kodeks pracy za pracodawcę uznaje jednostkę organizacyjną, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną pod warunkiem jednak, że zatrudniają one pracowników (art. 3 k.p.). W 2004 r. ustawa o promocji zatrudnienia wprowadziła inną definicję pracodawcy, w myśl której pracodawcą jest jednostka organizacyjna, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, które zatrudniają lub mają zatrudnić co najmniej jednego pracownika. Ostatnia fraza tej definicji zróżnicowała zatem pojęcie pracodawcy w systemie prawnym, co miało swoje doniosłe skutki w sferze ubiegania się o refundację. Upraszczając - więcej pracodawców, niż wynikałoby to z Kodeksu pracy, mogło się starać o zwrot kosztów poniesionych na tworzenie nowych miejsc pracy.