Kiedy pracodawca może dochodzić przed sądem roszczeń od pracownika, który pierwszy wniósł pozew

Sprawy wnoszone do sądu przez obie strony stosunku pracy mogą odbyć się łącznie, jeżeli pracodawca po otrzymaniu odpisu pozwu pracownika zdecyduje się złożyć pozew wzajemny. Powództwo wzajemne jest zatem powództwem wytoczonym przeciwko powodowi przez pozwanego.

Pozew wzajemny nie dla każdego roszczenia

Pozew wzajemny niczym nie różni się od zwykłego pozwu. To, że pozew wzajemny ma zostać rozpoznany łącznie z pozwem złożonym wcześniej przez drugą stronę procesu, wpływa na to, że przy składaniu pozwu wzajemnego przewidziane są pewne ograniczenia.

Wzór pozwu wzajemnego znajduje się na stronie www.snp.infor.pl w zakładce Aktywne formularze.

Powództwo wzajemne (pozew) jest dopuszczalne w dwóch sytuacjach, które nie muszą wystąpić łącznie. Pierwsza z nich istnieje wtedy, gdy roszczenie wzajemne pozostaje w związku z roszczeniem powoda. Druga możliwość wniesienia powództwa wzajemnego obejmuje przypadki, gdy roszczenie pozwanego jest możliwe do potrącenia z roszczeniem powoda. Treść art. 91 Kodeksu pracy ogranicza jednak możliwość potrącenia przez pracodawcę należności z wynagrodzenia za pracę pracownika tylko do tych sytuacji, w których wyraził on na to pisemną zgodę. Ograniczenia te nie dotyczą jednak wszystkich roszczeń pracownika, tylko szeroko rozumianego wynagrodzenia za pracę. Dopuszczalność wniesienia powództwa wzajemnego ze względu na możliwość dokonania potrącenia z roszczenia pracownika musi być rozpatrywana indywidualnie w każdym przypadku, przy uwzględnieniu, czego domaga się pracownik. Badanie tych kwestii nie jest jednak tak istotne dla pracodawcy, ponieważ przesłanki wniesienia powództwa wzajemnego nie muszą występować łącznie. O dopuszczalności wniesienia powództwa wzajemnego będzie zatem decydować najczęściej związek z roszczeniem powoda. Będzie on występował wtedy, gdy roszczenie pracodawcy będzie wynikało ze stosunku pracy lub będzie dotyczył roszczeń związanych ze stosunkiem pracy.