Gospodarka i finanse

Gospodarka komunalna

Podłączenie do kanalizacji właścicieli nieszczelnych zbiorników bezodpływowych

Jaki należy zastosować tryb postępowania w stosunku do właścicieli posesji, którzy po wybudowaniu kanalizacji sanitarnej przez gminę nie wyrażają zgody na podłączenie swoich gospodarstw domowych do wykonanej sieci? Gmina przeprowadziła wizję w terenie i wynika z niej, że właściciele mają nieszczelne zbiorniki bezodpływowe (szamba) na ścieki sanitarne. Posesje znajdują się w bliskiej odległości od ujęcia wody.

Odpowiedź

Wójt, burmistrz lub prezydent miasta powinien wydać względem właścicieli nieruchomości decyzje nakazujące wykonanie obowiązku przyłączenia ich nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej.

Uzasadnienie

Do obowiązków właścicieli nieruchomości należy przyłączenie jej do istniejącej sieci kanalizacyjnej (z wyłączeniem sytuacji, kiedy właściciele nieruchomości posiadają przydomową oczyszczalnię ścieków). Termin realizacji tego obowiązku nie jest w ustawie z 13 września 1996 r. o utrzymaniu porządku i czystości w gminach wprost określony, jednak na podstawie jej art. 5 ust. 7 powinien on zostać skonkretyzowany przez wydaną przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta decyzję nakazującą wykonanie obowiązku.

Zapamiętaj

Decyzja o obowiązku podłączenia do kanalizacji może zostać wydana, przy założeniu, że zostały stworzone dla właściciela nieruchomości warunki podłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej.

Innym rozwiązaniem jest obciążenie właścicieli grzywnami za nieprzestrzeganie postanowień regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. Można również całą sytuację zgłosić wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

W przypadku nieszczelnych szamb i przy założeniu, że ścieki dostają się do wykonanej sieci kanalizacyjnej, należy też pamiętać, że zgodnie z art. 28 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, kto bez uprzedniego zawarcia umowy wprowadza ścieki do urządzeń kanalizacyjnych podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny w wysokości do 10 tys. złotych.