Uwarunkowania prawne realizacji projektów PPP

Efektywne wdrażanie projektów PPP nie jest możliwe bez ustanowienia odpowiednich ram prawnych, które sprzyjałyby prowadzeniu współpracy publiczno-prywatnej. W Polsce zdecydowano się na ujęcie problematyki PPP w dwóch odrębnych aktach prawnych, tj. w ustawie o PPP i ustawie o koncesjach. W niniejszym rozdziale zostaną omówione zasadnicze elementy obu tych ustaw, wskazane podobieństwa i różnice między nimi oraz dodatkowe przepisy składające się na otoczenie legislacyjne PPP.

Ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym

Wejście w życie ustawy o PPP spowodowało fundamentalną zmianę podejścia do możliwości realizacji wspólnych przedsięwzięć przez administrację publiczną i przedsiębiorców. Wprowadzenie nowych przepisów w miejsce martwej ustawy z 2005 roku motywowane było przez ustawodawcę koniecznością systemowego podejścia do partnerstwa i włączenia go w życie społeczno-gospodarcze kraju na większą skalę. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy o PPP pełne wykorzystanie zalet tej formy wspomagania zadań publicznych wymagało stworzenia pewnych i przejrzystych ram prawnych. Podstawowym celem nowej regulacji stało się stworzenie "akceptowalnych rozwiązań prawnych, które mogłyby uwolnić realizację przedsięwzięć z wykorzystaniem partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce". Autorzy ustawy o PPP podkreślali też, że powstała ona w drodze ścisłej współpracy pomiędzy administracją rządową, organizacjami pracodawców, przedstawicielami samorządu terytorialnego i gospodarczego. Wskazywano również na funkcję demonopolizowania administracji publicznej poprzez przekazywanie realizacji zadań publicznych podmiotom prywatnym i możliwość wykorzystania mechanizmu PPP w projektach realizowanych z udziałem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w okresie programowania 2007-2013.

Przepisy ustawy o PPP ogniskują się wobec pięciu następujących założeń:

1) przyznania zainteresowanym jak największej swobody kształtowania partnerstwa,

2) ochrony najważniejszych interesów publicznych,