Wykonanie planu finansowego w instytucjach pomocy społecznej

Odpowiedzialność za wykonanie planu finansowego w jednostkach opieki społecznej ciąży na kierowniku tej instytucji, który jest zobowiązany do ustalania i egzekwowania dochodów budżetowych oraz dysponowania środkami pieniężnymi określonymi dla jednostki w jej planie finansowym.

Zgodnie z podstawowymi zasadami gospodarki finansowej jednostek sektora finansów publicznych ustalanie, pobieranie i odprowadzanie dochodów winno następować nie tylko w terminach, ale i na zasadach wynikających z obowiązujących przepisów (art. 254 pkt 1 uofp). Jednocześnie instytucje opieki społecznej są zobowiązane do terminowego podejmowania w stosunku do zobowiązanych czynności zmierzających do wykonania zobowiązania (art. 42 ust. 5 uofp).

W zakresie dokonywania wydatków mogą być one ponoszone przez jednostki budżetowe w granicach kwot określonych w planie finansowym, z uwzględnieniem prawidłowo dokonanych przeniesień i zgodnie z planowanym przeznaczeniem, w sposób celowy i oszczędny, umożliwiający terminową realizację zadań, w wysokości i terminach wynikających z wcześniej zaciągniętych zobowiązań oraz z zachowaniem zasady uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów (art. 44 ust. 3 i art. 254 pkt 3 uofp).

Jedynie w przypadku wydatków nieprzewidzianych, których obowiązkowe płatności wynikają z tytułów wykonawczych, wyroków sądowych lub ugód, mogą być one dokonywane bez względu na poziom środków finansowych zaplanowanych na ten cel. W takim przypadku odpowiednia zmiana planu wydatków powinna nastąpić w trybie przeniesień wydatków z innych podziałek klasyfikacji wydatków lub z rezerw celowych (art. 256 uofp).

Według generalnej zasady obowiązującej w sektorze finansów publicznych, jednostki budżetowe są utrzymywane wyłącznie ze środków budżetowych, co powoduje, że wszystkie ich wydatki są pokrywane bezpośrednio z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, a całość pobranych dochodów jest obowiązkowo odprowadzana na rachunek dochodów tego budżetu. Powyższa zasada - tzw. zasada budżetowania brutto - pozbawia te instytucje samodzielności. Dochody uzyskane przez jednostki opieki społecznej, które swoje statutowe zadania wykonują nieodpłatnie, oraz ich wydatki podlegają ścisłej ewidencji, która ułatwia kontrolę wykonania budżetu zgodnie z ustalonym harmonogramem. Źródłem dochodów instytucji opieki społecznej mogą być np. wpływy: