Rachunkowość Budżetowa 13/2002 z 01.07.2002, str. 35
Data publikacji: 03.07.2018
Specyficzne cechy stosunku pracy w służbie cywilnej
1 lipca 1999 r. weszła w życie ustawa o służbie cywilnej. Na mocy jej art. 2 ust. 1 utworzono korpus służby cywilnej, który tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych w jednostkach administracji rządowej enumeratywnie wymienieni w tym przepisie. Członkowie korpusu służby cywilnej dzielą się na dwie kategorie: pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i mianowanych urzędników służby cywilnej. Osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę nazywane są pracownikami, co nie oznacza, że urzędnicy służby cywilnej nie mają statusu pracowniczego.
PIOTR WOJCIECHOWSKI
Obie kategorie członków korpusu służby cywilnej są zatrudnione w ramach stosunku pracy. Podstawa zatrudnienia determinuje status prawny Członka Korpusu: rzutuje na treść stosunku pracy, sposoby dokonywania zmian treści tego stosunku oraz jego ustania. Większość przepisów ustawy regulujących problematykę stosunku pracy członków korpusu służby cywilnej odnosi się do pracowników mianowanych - urzędników służby cywilnej. Regulacja ich stosunku pracy w znacznie większym stopniu odbiega od regulacji kodeksowych aniżeli unormowania odnoszące się do umownych pracowników służby cywilnej.
Obowiązki urzędnika służby cywilnej
Podstawowy katalog obowiązków, obejmujący wszystkich członków korpusu służby cywilnej bez względu na podstawę zatrudnienia, zawarty jest w art. 67 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej. Katalog ten nie ma charakteru zamkniętego.
Zgodnie z tym przepisem członek korpusu służby cywilnej obowiązany jest w szczególności:
• przestrzegać Konstytucji RP i innych przepisów prawa,
• chronić interesy państwa oraz prawa człowieka i obywatela,
• racjonalnie gospodarować środkami publicznymi,
• rzetelnie i bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone zadania,
