Z wyjaśnień ZUS...

Z dniem 1 grudnia 2013 r. weszły w życie przepisy ustawy z 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. poz. 996). Przepisy tej ustawy wprowadzają nowe brzmienie art. 49 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.), stanowiąc tym samym nowe zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków przysługujących ubezpieczonym niebędącym pracownikami w przypadku, gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia. Przyjęcie ustawy było wynikiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 maja 2012 r., sygn. akt P 12/10 (Dz.U. z 2012 r. poz. 622).

I. Niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia

1. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku dla ubezpieczonych, dla których jest określona najniższa podstawa wymiaru składek, tj.:

1) ubezpieczonych wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, deklarujących dochód do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe,

2) osób współpracujących z osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia,

3) ubezpieczonych prowadzących pozarolniczą działalność oraz osób z nimi współpracujących,

4) duchownych,

stanowi najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, po odliczeniu, o którym mowa w art. 3 pkt 4 ustawy z 25 czerwca 1999 r., tj. po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na to ubezpieczenie.