Ograniczenia dla prywatnych usług medycznych w publicznym ZOZ

To efekt uznania przez Trybunał Konstytucyjny możliwości wprowadzenia przez ustawodawcę wyjątku od zasady przewidującej ograniczenie prowadzenia medycznej działalności gospodarczej na terenie publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Budzące wątpliwości przepisy znalazły się w nowelizacji ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. nr 91, poz. 408 z późn. zm.) uchwalonej przez Sejm ustawy z 31 marca 2002 r., która wprowadziła zakaz prowadzenia na terenie publicznych szpitali i przychodni konkurencyjnej działalności medycznej przez fundacje, stowarzyszenia czy prywatne gabinety lekarskie. Oznaczało to, że podmioty te nie mogły wynajmować pomieszczeń ani korzystać ze sprzętu medycznego należącego do publicznych placówek zdrowotnych, jeżeli oferowały pacjentom identyczne, ale odpłatne, usługi medyczne. Ustanowienie tego zakazu uzasadniono koniecznością eliminacji patologii występujących w publicznej służbie zdrowia polegającej na istnieniu sytuacji, w których lekarze przyjmujący odpłatnie pacjentów korzystają do ich diagnozowania z aparatury medycznej należącej do publicznego szpitala czy przychodni. Tak skonstruowana norma prawna odpowiadała założeniom przyjętym w przedłożeniu rządowym będącym podstawą prac legislacyjnych.