Bez ustawy też można realizować PPP
Ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym nie jest konieczna, żeby realizować projekty we współpracy z sektorem prywatnym. Umowy z przedsiębiorcami mogą bowiem być zawierane na podstawie innych aktów prawnych.
Ustawa z 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (dalej: ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym), która weszła w życie 2 lata temu, nie zaowocowała żadnym projektem, jaki zostałby zrealizowany z udziałem partnera prywatnego w trybie przez nią przewidzianym.
Podstawy do wprowadzenia ustawy były jednak uzasadnione. Akt ten miał objąć swoim oddziaływaniem wszystkie możliwe sposoby współpracy publiczno-prywatnej z wykorzystaniem istniejącego już instrumentarium prawnego. Jej celem było także stworzenie odrębnej dla partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP) procedury wyboru partnera prywatnego, która przede wszystkim chroniłaby interes publiczny przed zawarciem umowy wzbudzającej jakiekolwiek podejrzenia o inne niż wskazane w ustawie intencje. Współpraca oparta na ustawie o partnerstwie publiczno-prywatnym miała wykazać bowiem przeważające korzyści dla interesu publicznego w stosunku do innych rodzajów realizacji przedsięwzięcia.
