Rewolucja w Prawie budowlanym

Zgodnie z obowiązującą definicją legalną, budynek mieszkalny jednorodzinny to "budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku". Rocznie w Polsce wydaje się ponad 220 tys. pozwoleń na budowę, z czego niemal 70% kończy się oddaniem obiektu do użytku. Około połowy tej liczby stanowią domy jednorodzinne. Jak wynika z danych przygotowanych przez Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, ok. 48 tys. postępowań rocznie prowadzonych jest dla obiektów, których oddziaływanie zamyka się w granicach obszaru wniosku, a więc są to postępowania administracyjne o ograniczonym do inwestora kręgu stron. Dlatego też w pierwszej kolejności przedmiotem zainteresowania autorów nowelizacji stało się ułatwienie inwestowania w zakresie właśnie tego rodzaju obiektów - nieoddziaływających na tereny sąsiednie, a są to głównie wolno stojące domy jednorodzinne.