1. Podstawy prawne, standardy i wytyczne funkcjonowania audytu wewnętrznego

ELŻBIETA IZABELA SZCZEPANKIEWICZ

Obowiązek i zasady funkcjonowania audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych wprowadzono ustawą z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (dalej: uofp).

Organem administracji rządowej właściwym w sprawach koordynacji kontroli finansowej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych jest Minister Finansów (art. 62 ust. 1 uofp). Natomiast w odniesieniu do jednostek podsektora samorządowego kompetencje Ministra Finansów w zakresie audytu wewnętrznego, z wyłączeniem wyrażania zgody na rozwiązanie stosunku pracy z audytorem wewnętrznym, wykonują odpowiednio: wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa.

Koordynacja kontroli finansowej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych obejmuje przede wszystkim:

● określanie i upowszechnianie standardów audytu wewnętrznego zgodnych z powszechnie uznawanymi standardami,

● współpracę z zagranicznymi instytucjami zajmującymi się audytem wewnętrznym,

● określanie i upowszechnianie standardów kontroli finansowej zgodnych z powszechnie uznawanymi standardami,

● uzyskiwanie, gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie informacji oraz podejmowanie działań w celu poprawy funkcjonowania audytu wewnętrznego i kontroli finansowej w jednostkach sektora finansów publicznych,

● zlecanie audytu wewnętrznego za zgodą kierownika jednostki lub na wniosek Prezesa Rady Ministrów (w tym przypadku nie jest wymagana zgoda kierownika jednostki),

● weryfikację i ocenę prawidłowości wykonywania audytu wewnętrznego.

(czyli środków przeznaczonych na realizację programów przedakcesyjnych, środków pochodzących z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybołówstwa: Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej "Sekcja Gwarancji", Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji, Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich, niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA): Norweskiego Mechanizmu Finansowego, Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy i innych środków)