Faktury korygujące

Rozdział II

Zasady wystawiania faktur korygujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 68, poz. 360 (zwane dalej rozporządzeniem w sprawie faktur). Ze względu na kryterium wpływu na wysokość podatku należnego możemy je podzielić na:

● faktury korygujące "in minus" - w wyniku ich wystawienia podatek ulega zmniejszeniu;

● faktury korygujące "in plus" - w wyniku ich wystawienia podatek ulega zwiększeniu.

Od rodzaju faktury korygującej zależy sposób jej rozliczenia.

Ponieważ fakturę korygującą sprzedawca może wystawić w przypadku stwierdzenia pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury, możemy wyróżnić również faktury korygujące, które nie będą zmieniały kwoty VAT, dlatego nie będą ujmowane w deklaracji i ewidencji. Taką fakturę należy tylko przechowywać razem z fakturą pierwotną. Niepotrzebne jest również uzyskanie potwierdzenia jej odbioru.

1. Faktura korygująca "in minus"

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (art. 29 ust. 4 ustawy o VAT).

Zmniejszenie podstawy opodatkowania wiąże się z koniecznością wystawienia przez podatnika faktury korygującej "in minus".

Ustawa o VAT reguluje jedynie zasady rozliczania tych faktur korygujących. O tym, jak powinna wyglądać faktura korygująca, dowiemy się z § 13 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur. Wynika z niego, że w przypadku gdy podatnik udzielił rabatu, faktura korygująca "in minus" powinna zawierać co najmniej:

1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: