Amortyzacja środków trwałych

Rozdział VII

W ustawie o CIT przewidziano kilka metod amortyzacji środków trwałych. Zasadniczo można wyróżnić następujące metody amortyzacji: liniową, według stawek określonych indywidualnie, degresywną, jednorazową.

UWAGA!

Wybraną metodę amortyzacji należy stosować aż do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

1. Amortyzacja liniowa

Metoda amortyzacji liniowej jest zasadniczą metodą amortyzacji i charakteryzuje się równą wysokością poszczególnych odpisów amortyzacyjnych.

W przypadku amortyzacji nowych budowli, budynków, samochodów osobowych oraz wartości niematerialnych i prawnych metoda amortyzacji liniowej jest jedyną możliwą do zastosowania metodą amortyzacji.

W ustawie o CIT można wyróżnić kilka wariantów metody amortyzacji liniowej, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych:

1) zawartych w Wykazie stawek amortyzacyjnych,

2) obniżonych w stosunku do stawek zawartych w Wykazie (amortyzacja spowolniona),

3) podwyższonych o współczynniki określone w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT (amortyzacja przyspieszona).

Ad. 1. Amortyzacja z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych zawartych w Wykazie stawek amortyzacyjnych

Amortyzacja z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych z Wykazu polega na dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych ustalonych (w stosunku rocznym) jako iloczyn wartości początkowej środka trwałego i stawki procentowej określonej w Wykazie.

Przykład

Podatnik nabył samochód osobowy, który zamierza wykorzystywać w prowadzonej przez siebie działalności przez okres dłuższy niż rok.

Wartość początkowa samochodu: 100 000 zł.

Stawka amortyzacyjna dla samochodów osobowych określona w Wykazie stawek: 20%.

Normatywny czas amortyzacji 100 : 20 = 5 lat.

Roczny odpis amortyzacyjny 100 000 zł x 20% = 20 000 zł.

Miesięczny odpis amortyzacyjny 20 000 zł : 12 = 1666,67 zł.

UWAGA! Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.