Wyrok NSA z dnia 26 lutego 1996 r., sygn. SA/Ka 2338/94

Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonywania świadczenia.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją ostateczną zostały utrzymane w mocy decyzje Urzędu Skarbowego w C. z dnia 2 lutego 1994 r. - ustalająca na podstawie art. 11 ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ dodatkowa kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1992 w kwocie 82.828.000 zł, ustalająca w tym samym trybie dodatkową kwotę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 75.200.000 zł za okres od 1 stycznia do 31 sierpnia 1993 r.

Adresatem tej decyzji był Zakład Robót Wykończeniowych "M.-M." Spółka z o.o. w C. zaś w jej uzasadnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz argumentację prawną:

Kwoty objęte decyzjami organu I instancji ujęte zostały pierwotnie w wyniku kontroli Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 3 grudnia 1993 r. Ponieważ z tymi ustaleniami podatnik się nie zgodził, toteż wystąpił o podjęcie działań w trybie postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych. Zarówno Urząd Kontroli Skarbowej jak i Urząd Skarbowy w C. wyrażały zbieżność poglądów w sprawie, stąd też decyzja organu I instancji nie odbiegała w treści od wyniku kontroli. Z ustaleń poczynionych przez organy podatkowe wynika, że Zakład zaniżył podstawę opodatkowania z tytułu poniesienia wydatków pośrednio na rzecz pracowników nie wynikających z układu zbiorowego, to jest kosztów utrzymania Międzyzakładowej Przychodni Lekarskiej przy PRMH "M." w C. Jak wynika z art. 15 ust. 1 pkt 8 powołanej już ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wydatki ponoszone przez pracodawcę pośrednio na rzecz pracowników, jeżeli wynikają one z układu zbiorowego pracy lub innych aktów prawnych. Jak wynika z not księgowych, które obciążały koszty Spółki, wydatki nie dotyczą badań lekarskich okresowych i kontrolnych pracowników Spółki. Kontrolujący stwierdził, że Spółka nie posiada innych dowodów uzasadniających celowość ich poniesienia i związek z kosztami uzyskania przychodów. Wobec powyższego nie można ich uznać za koszty uzyskania przychodów.