Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 1997 r., sygn. SA/Gd 3537/95

1. Regulacje kodeksu cywilnego co do formy pisemnej czynności prawnej /art. 74-79/ mają zastosowanie dowodowe, lecz jedynie o stosunkach między uczestnikami czynności /wniosek z art. 246 Kpc/. Organy podatkowe reprezentujące interesy fiskalne Państwa są osobą trzecią w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i dla potrzeb zobowiązań podatkowych nie mogą posługiwać się przepisami regulującymi wyłącznie stosunki między stronami czynności prawnej.

2. Wszelkie naruszenia przepisów regulujących zasady działalności gospodarczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie mogą automatycznie powodować skutków z art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w zakresie zobowiązań podatkowych. W szczególności według stanu prawnego obowiązującego w 1993 r., kiedy to cytowany przepis ograniczał się jedynie do dwu ustępów. Wówczas bowiem przerzucenie dochodu musiało nastąpić na rzecz innego podatnika, a zatem na rzecz takiej osoby, po stronie której przerzucony dochód wiązałby się z konsekwencjami podatkowymi /np. podatek był niwelowany przez stratę/.