Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 1997 r., sygn. SA/Rz 1254/96

1. Art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ odnosi się do dwóch sytuacji. Pierwszą z nich jest ta, w której podatnik wykorzystując swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym, przerzuca całość lub część swoich dochodów na osobę korzystającą z ulgi i wskutek tego nie wykazuje dochodu w takiej wysokości, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby ten związek nie istniał. Druga sytuacja dotyczy podatników wykonujących świadczenie dla innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych, odbiegających od stosowanych ogólnie norm w czasie i miejscu wykonywania świadczenia, przerzucając w ten sposób całość lub część swego dochodu na innego podatnika. W sytuacji pierwszej zbędne jest udowadnianie, że świadczenia między podatnikami odbiegały od innych świadczeń tego samego rodzaju, wykonywanych w tym samym miejscu i czasie.

2. Ciężar dowodu wykazania wszelkich przesłanek z art. 11 ustawy, a także zachodzących między nimi zależności przyczynowo-skutkowych spoczywa na organie podatkowym.