Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2006 r., sygn. II FSK 206/05

Instytucja stwierdzenia nadpłaty nie może być wykorzystywana do wzruszania ostatecznych decyzji wymiarowych wydanych na podstawie art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./.

Tryb postępowania podatkowego zmierzającego do stwierdzenia nadpłaty nie jest nadzwyczajnym środkiem prawnym, dzięki któremu można wzruszyć ostateczne decyzje podatkowe, gdyż środki te zostały określone enumeratywnie w przepisach rozdziałów 17, 18 i 19 powołanej Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej KGHM "PM" S.A. Oddział Zakłady Górnicze "L." siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 października 2004r. I SA/Wr 2908/03 w sprawie ze skargi Prokuratora Okręgowego w L., Gminy Miejskiej L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 11 września 2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 1999 - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2004, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie I SA/Wr 2908/03, uchylił zaskarżoną przez Prokuratora Okręgowego w L. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 11 września 2003 r., w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za rok 1999 rok, oraz orzekł, iż decyzja ta nie podlega wykonaniu. Zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją uchylono w całości decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 1999 rok i stwierdzającą nadpłatę w podatku od nieruchomości za 1999 rok.