Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2006 r., sygn. II FSK 694/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski, Jerzy Rypina (spr.), Protokolant Marta Sarnowiec, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Sławomira N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2004 r. sygn. akt III SA/Wa 281/04 w sprawie ze skargi Sławomira N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 16 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 listopada 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Sławomira N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 16 stycznia 2004 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż wszystkie zarzuty podniesione przez podatnika w skardze dotyczą ustaleń organów podatkowych w zakresie nie zaewidencjonowanego przez podatnika przychodu ze sprzedaży odzieży i zaniżenia przez to przychodu w 2001 r. Sąd uznał, iż ustalenia w tej mierze dokonane przez organy podatkowe są prawidłowe.

Poddały one ocenie zebrany w sprawie materiał dowodowy i na podstawie jego całokształtu odmówiły mocy dowodowej dwóm dowodom, tj. zeznaniom świadków i pismu podatnika, które przedłożył celem udokumentowania czynności niszczenia odzieży. Stwierdzając niewiarygodność tych dowodów wskazały powód, dla którego ich nie uznały, swoje stanowisko uzasadniając w sposób logiczny i racjonalny. Oba dowody zrelatywizowały z pozostałymi dowodami i dokumentami zebranymi w tej sprawie. W ocenie Sądu istniały przesłanki do podważenia wiarygodności ww. pisma, gdyż zostało ono złożone po wcześniejszym dwukrotnym oświadczeniu podatnika, iż nie sporządzał protokołów zniszczeń, poza tym nie było ono podpisane i nie zawierało daty, a dane w nim zamieszczone dotyczyły całego roku. Organy podatkowe miały też podstawy, by nie dać wiary zeznaniom świadków, którzy świadczyli, że Sławomir N. palił odzież, ale nie byli w stanie podać konkretnych informacji odnośnie ilości i terminów niszczenia towaru, ponieważ nie uczestniczyli w tych czynnościach. Wbrew twierdzeniu skarżącego dokonana przez organy podatkowe ocena dowodów mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów, o której mowa w art. 191 Ordynacji podatkowej. Z przepisu tego wynika, że organ prowadzący postępowanie musi dążyć do ustalania prawdy materialnej i według swojej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego przekonania ocenia wartość dowodową poszczególnych środków dowodowych, wpływ udowodnienia jednej okoliczności na inne okoliczności.