Wyrok NSA z dnia 22 marca 2007 r., sygn. II OSK 500/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędzia NSA Jolanta Sikorska Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Bd 578/05 w sprawie ze skarg Gminy Miasta T. i Biura Doradztwa R. S.A. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] marca 2005 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 15 listopada 2005 r., II SA/Bd 578/05 oddalił skargi Gminy Miasta T. i Biura Doradztwa R. S.A. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] marca 2005 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Decyzją z dnia 20 listopada 2001 r. Prezydent Miasta T. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji - budowa zgrupowania handlowo-usługowo-administracyjnego z infrastrukturą techniczną oraz miejscami parkingowymi w T. w rejonie ulic S.- P.- W. W decyzji tej określono dwuletni termin jej ważności licząc od dnia, kiedy decyzja stanie się ostateczna, (od dnia 4 kwietnia 2002 r.). Następnie decyzją z dnia 31 marca 2004 r. Prezydent Miasta T. na podstawie art. 155 k.p.a., za zgodą stron zmienił swoją decyzję z 20 listopada 2001 r. w zakresie: jej punktu 2 poprzez dodanie do niego ustalenia, że obiekt zgrupowania handlowo - usługowo - administracyjnego nie może przekraczać 2000 m2 powierzchni sprzedaży, dodanie punktu 4a) zawierającego szczegółowe warunki w zakresie obsługi komunikacyjnej inwestycji. W uzasadnieniu tej decyzji obok art. 155 k.p.a. powołano przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717, ze zm.) oraz ustawę z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2004 r. nr 204, poz. 2086 z późn. zm.). Decyzją z dnia [...] grudnia 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta Miasta T. z dnia 31 marca 2004 r. Swoją decyzję Kolegium utrzymało w mocy decyzją z dnia [...] marca 2005 r. W jej uzasadnieniu stwierdzono m.in., że inwestor wystąpił o zmianę decyzji ostatecznej w trybie art. 155 k.p.a. w części dotyczącej terminu jej ważności w czasie, gdy przestały już obowiązywać przepisy ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, bowiem obowiązywały już przepisy ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Art. 85 ust. 1 tej ostatniej ustawy nakazuje stosować przepisy dotychczasowe do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tymczasem decyzja Prezydenta Miasta z dnia 20 listopada 2001 r. była decyzją ostateczną. Ponadto wniosek inwestora o zmianę decyzji obejmował wyłącznie przedłużenie terminu ważności decyzji, podczas, gdy decyzja wydana w wyniku tego wniosku wprowadziła także nowe warunki dotyczące przebudowy węzła komunikacyjnego, które to warunki nie były objęte niezbędnym dla wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu postępowaniem związanym z oddziaływaniem inwestycji na środowisko. Prezydent Miasta T. powinien zbadać, czy zmiana decyzji jest możliwa na gruncie obowiązującego prawa. Zarówno przepisy poprzednio obowiązujące, jak i nowe przepisy przewidują konieczność przygotowania projektu decyzji przez osobę posiadającą stosowne uprawnienia zawodowe. Zauważono także, że art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie przewiduje określania terminu ważności decyzji o warunkach zabudowy.