Wyrok NSA z dnia 31 maja 2010 r., sygn. II OSK 1923/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska sędzia del. WSA Jerzy Siegień /spr./ Protokolant asystent sędziego Dorota Chromicka po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. C. i J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 432/09 w sprawie ze skargi B. C. i J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi B. C. i J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...], w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy, oddalił skargę.

Przedmiotowy wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. uchyliło w pkt 1.3 i 1.6 decyzję Prezydenta Miasta Otwocka z dnia [...] maja 2008 r. nr [...], ustalającą na wniosek B. i J.K. warunki zabudowy dla inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem w piwnicy na terenie działki nr ew. [...] w obr. [...] oraz zjazdu z ul. W. na w/w nieruchomość położoną w O. i w tej części orzekło we własnym zakresie, w pozostałej części utrzymało decyzję w mocy.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] maja 2008 r. Prezydent Miasta O. ustalił warunki zabudowy dla planowanej inwestycji. Odwołania od tej decyzji złożyli inwestorzy oraz B. i J. C.. Rozpoznając odwołania SKO podniosło, że w decyzji organu I instancji ustalono wskaźnik zabudowy jako średni z obszaru analizowanego w wysokości 0,32, nie określono jednakże wskaźnika powierzchni biologicznie czynnej. Tymczasem zgromadzony w tym zakresie materiał dowodowy pozwala na określenie powierzchni biologicznie czynnej, bowiem jak wynika z analizy wskaźnik zabudowy dla poszczególnych działek kształtuje się od 0,13 do 0,5 przy czym średni wskaźnik wynosi 0,32. Powyższe oznacza, iż powierzchnia biologicznie czynna kształtuje się w przedziale 0,87 do 0,5, tym samym średni wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej będzie wynosił 0,68 przy średnim wskaźniku zabudowy z obszaru analizowanego wynoszącym 0,32. Mając na względzie w/w parametry wynikające z analizy a także wielkość działki, na której planowana jest nowa zabudowa oraz uznając zasadność wniosku inwestora odnoszącego się do zmiany wskaźnika wielkości powierzchni nowej zabudowy SKO ustaliło, iż minimalna powierzchnia działki powinna wynosić nie mniej niż 0,5 tj. nie mniej niż 50 %. Organ podniósł przy tym, iż przy tak niedużej powierzchni działki, na której planowana jest inwestycja, gdy z analizy wynika, że w obszarze analizowanym występują również nieruchomości gdzie wskaźnik zabudowy kształtuje się w wysokości 0,36 i powyżej, należy przychylić się do wniosku inwestora i dokonać zmiany w/w wskaźnika poprzez jego ustalenie - do 0,36. Ponadto, mając na uwadze fakt, że dach został określony jako wielopołaciowy, co może wiązać się z różnym kątem nachylenia połaci dachowych, dokonano także zmiany zapisu pkt 1.6 decyzji organu I instancji poprzez określenie, że kąt nachylenia głównych połaci dachowych powinien wynosić 35° w nawiązaniu do budynku znajdującego się na działce nr ew. 151/1, co odpowiada zapisom zawartym w analizie, natomiast pozostałe połacie dachu powinny mieć kąt nachylenia w przedziale od 25°- 40° - co odpowiada kątom nachylenia dachów występujących najczęściej w obszarze analizowanym.