Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1334/10

Zawieszenie postępowania sądowego na podstawie art. 125 P.p.s.a. pozostawione jest ocenie sądu, jest fakultatywne. O zawieszeniu postępowania na podstawie art. 125 P.p.s.a. decydują względy celowościowe. W myśl art. 11 P.p.s.a. tylko prawomocne wyroki skazujące wydane w postępowaniu karnym wiążą sąd administracyjny. Oznacza to, że zarówno zasadność zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego na mocy art. 125 P.p.s.a. jak też jego podjęcie pozostaje wyłącznie w gestii sądu i wobec tego formułowanie zarzutu w związku z podjęciem tegoż postępowania przez Sąd jest nieuzasadnione.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Op 32/10 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 22 czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje od Skarbu Państwa - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu - na rzecz adwokata T. K. kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych powiększoną o należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 lutego 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu sygn. akt I SA/Op 32/10 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 22 czerwca 2006 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. uchylił zaskarżoną decyzję i określił, że nie może być ona wykonana.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego do rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji wynika, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w ramach firmy C.. Za powyższy okres małżonkowie złożyli zeznanie podatkowe PIT-36, w którym wykazali dochód skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 3.785,73 zł oraz dochód G. B. z tytułu emerytury - renty krajowej w wysokości 7.209,90 zł. Podatek obliczony od powyższych dochodów wyniósł 944,72 zł.