Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2015 r., sygn. I OSK 1093/13

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do uzupełniania czy innego korygowania wadliwie postawionych zarzutów kasacyjnych, nie może też samodzielnie ustalać podstaw, kierunków jak i zakresu zaskarżenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk, Sędzia NSA Bożena Popowska (spr.), Sędzia del. NSA Jerzy Solarski, Protokolant starszy asystent sędziego Dominika Człapińska, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 1287/12 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1287/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Zarząd Związku Dzielnic [...] decyzją z dnia [...] czerwca 1993 r., nr [...] orzekł o nabyciu przez W. (nazwa podmiotu sprostowana postanowieniem z dnia [...] listopada 1993 r. nr [...]) z dniem 5 grudnia 1990 r., na 99 lat, prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego w Warszawie przy ul. P., ozn. jako działki nr [...] z obrębu [...] o pow. 2339 m².

W dniu 25 marca 2010 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wpłynął wniosek M. S. (następcy prawnego byłej właścicielki nieruchomości) o stwierdzenie nieważności ww. decyzji w części orzekającej o nabyciu z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Z., ozn. nr hip. [...] (obecnie dz. ewid. nr [...]) przez Miejskie Przedsiębiorstwo T. W uzasadnieniu wniosku wskazano m.in., iż decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] Minister Transportu i Budownictwa stwierdził nieważność zarówno decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] czerwca 1962 r. nr [...], jak i utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 1962 r. odmawiającego dotychczasowej właścicielce przyznania prawa własności czasowej do nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Z. ozn. nr hip. [...] (obecnie dz. ewid. nr [...]). W związku z faktem, że decyzja Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] stycznia 2006 r. wywołała skutek ex tunc, a zatem powstała konieczność rozpoznania wniosku o przyznanie własności czasowej przedmiotowej nieruchomości, złożonego w dniu 12 kwietnia 1948 r., wnioskodawca podniósł, iż w dacie wydania kwestionowanej decyzji z 1993 r. prawa osób trzecich tj. byłej właścicielki, stanowiły przeszkodę do stwierdzenia uwłaszczenia na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Wniosek dekretowy ma bowiem bezwzględne pierwszeństwo. Tym samym - zdaniem wnioskodawcy - kwestionowana decyzja uwłaszczeniowa zawiera wadę określoną w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. M. S. wskazał również, że użytkowanie wieczyste przedmiotowej nieruchomości zostało zbyte przez Miejskie Przedsiębiorstwo T. - po przekształceniu go w spółkę H. Sp. z o.o. - aktem notarialnym z dnia [...] lipca 2004 r. Rep. A nr [...] V. i A. J.