Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. II OSK 1211/14

Organ odwoławczy ma możliwość w zależności od warunków danej sprawy utrzymać w mocy zaskarżone orzeczenie uznając, po rozpoznaniu sprawy, iż rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji było prawidłowe, jednocześnie ma prawo do tego, aby własne orzeczenie, którego nieodłączną częścią jest uzasadnienie, sformułować w taki sposób, który doprowadzi do usunięcia wad uzasadnienia orzeczenia organu pierwszej instancji.

Teza od Redakcji

Dnia 21 stycznia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz /spr./ sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Towarzystwa [...] z siedzibą w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 1071/13 w sprawie ze skargi [...] Towarzystwa [...] z siedzibą w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 1071/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę [...] Towarzystwa [...] z siedzibą w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Wnioskiem z dnia 25 sierpnia 2009 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie zwrócił się do Prezydenta Miasta Przemyśla o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia o nazwie: "Rezerwat przyrody Żołna w Buszkowicach", obejmujący swym zasięgiem działki nr [...] obr. [...] w P.

Rozpatrując sprawę po raz kolejny, po uprzednim wyeliminowaniu z obrotu prawnego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu (zwane także dalej w skrócie "SKO") dwóch decyzji Prezydent Miasta Przemyśla umarzających postępowanie, Prezydent Miasta Przemyśla decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], po raz kolejny umorzył postępowanie w sprawie o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla opisanego wyżej zamierzenia. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskowane utworzenie rezerwatu nie wymaga wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, a sprawa utworzenia takiego rezerwatu przyrody powinna być rozpatrywana na gruncie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151 poz. 1220 ze zm.). Ponieważ przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), przewidują możliwość wydawania decyzji lokalizacyjnych wyłącznie dla ściśle określonych rodzajów inwestycji, dlatego zamierzenia niespełniające takich kryteriów nie mogą być sankcjonowane poprzez wydanie nieprzewidzianej prawem decyzji. W końcowych motywach swego rozstrzygnięcia Prezydent Miasta Przemyśla stwierdził, że wobec braku potrzeby ubiegania się o wydanie decyzji lokalizacyjnej, a w szczególności wobec braku prawnych podstaw, postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe.