Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. I OSK 995/14

Jako utrwalone należy uznać stanowisko, zgodnie z którym organ ma w postępowaniu nadzwyczajnym prowadzonym w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej obowiązek przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, którego przedmiotem jest ustalenie, czy stan faktyczny przyjęty przy wydaniu decyzji będącej przedmiotem postępowania nieważnościowego odpowiada prawdzie w świetle istniejącego w sprawie materiału dowodowego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Irena Kamińska sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) sędzia del. WSA Olga Żurawska-Matusiak Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. S. i W. D.i od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 858/13 w sprawie ze skargi L. S. i W. D. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 858/13 Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. S. i W. D. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] maja 1976 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] maja 1976 r. bądź decyzja Naczelnika), Naczelnik Gminy B. (dalej Naczelnik), na podstawie art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym [Dz. U. nr 39, poz. 174 ze zm., dalej ustawa z 1957 r.] i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961 r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz. U. nr 39, poz. 198 ze zm., dalej rozporządzenie), orzekł o przejęciu na własność Państwa stanowiącego własność A. D., położonego we wsi R. gm. B. gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,13 ha, obejmującego działki ewidencyjne nr [...]. W uzasadnieniu decyzji Naczelnik wskazał, że właścicielka nie zamieszkuje na terenie wsi R., nie interesuje się gruntami, a tam samym nie troszczy się o ich należyte zagospodarowanie - grunty od trzech lat nie są użytkowane rolniczo.