Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2016 r., sygn. I OSK 2701/14

Sformułowanie "nieruchomości zajęte pod drogi publiczne" oznacza nieruchomości, na których urządzono drogę, którą następnie zaliczono do odpowiedniej kategorii dróg publicznych, przy czym fakt ten musiał mieć miejsce przed dniem 1 stycznia 1999 r. Natomiast władanie oznacza faktyczne sprawowanie władztwa, zbliżone do posiadania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant st. asystent sędziego Łukasz Mazur po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 345/14 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 345/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę M. K. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju i uchyli ją oraz decyzję Wojewody W. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], orzekł ponadto, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

W jego uzasadnieniu Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy: Starosta Powiatu w O. zwrócił się do Wojewody W. z wnioskiem o stwierdzenie, że Powiat O. z dniem [...] stycznia 1999 r., stał się właścicielem nieruchomości zajętej pod drogę publiczną, położonej w gminie O., obręb U., oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,0204 ha. Wojewoda W. wspomnianą decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. stwierdził, że część nieruchomości położona w miejscowości U., stanowiąca w dniu 31 grudnia 1998 r. fragment dawnej drogi wojewódzkiej nr [...] o przebiegu O. - W. - O., zapisana w księdze wieczystej Kw nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O., w dniu 31 grudnia 1998 r. stanowiąca własność H. P., a obecnie będąca własnością skarżącej, oznaczona w ewidencji gruntów: obręb U., arkusz mapy [...], działka nr [...] o pow. 1.0600 ha, która w projekcie podziału, stanowiącym integralną część niniejszej decyzji, została oznaczona jako działka nr [...] o pow. 0.0204 ha i pozostająca w tej dacie we władaniu Skarbu Państwa, z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się, z mocy prawa, za odszkodowaniem własnością Powiatu O. jako grunt zajęty pod drogę publiczną - drogę powiatową. Od tej decyzji Wojewody W. odwołanie wniosła M. K. podnosząc błędne ustalenie powierzchni działki zajętej pod drogę publiczną. Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie. Minister Infrastruktury i Rozwoju wskazał, że nabycie własności nieruchomości z mocy prawa na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) uzależnione jest od łącznego spełnienia w dniu 31 grudnia 1998 r. następujących przesłanek: zajęcia nieruchomości pod drogę publiczną, pozostawania nieruchomości we władaniu Skarbu Państwa, bądź jednostek samorządu terytorialnego oraz braku przysługiwania prawa własności nieruchomości Skarbowi Państwa lub jednostkom samorządu terytorialnego. Na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy organ odwoławczy ustalił, że wszystkie te przesłanki spełniły się w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości. Powołał się m.in. na rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. zaliczające tę drogę do kategorii dróg wojewódzkich, przy czym z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się ona drogą powiatową, na mapę z projektem podziału z dnia [...] grudnia 2008 r. przyjętą do zasobu geodezyjnego i kartograficznego, która została sporządzona w trybie w/w przepisu, nadto na oświadczenia pracowników Rejonu Dróg Publicznych w O., z których wynikało władztwo publicznoprawne nad drogą wyrażające się wykonywaniem prac związanych z jej utrzymaniem. Uwypuklił przy tym regulację art. 4 ust. 1 pkt 1 (winno być art. 4 pkt 1) ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260), z której wynika, że droga jest składnikiem pasa drogowego, czyli że dla potrzeb niniejszej sprawy należy uwzględnić wszystko to, co znajduje się w liniach rozgraniczających pasa drogowego, w tym chodniki, ścieżki rowerowe, zatoki, rowy.