Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2018 r., sygn. II FSK 2049/16

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "D." S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 2430/15 w sprawie ze skargi "D." S.A. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 23 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 23 września 2015 r. nr [...], 3) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz "D." S.A. z siedzibą w K. kwotę 1 017 (słownie: tysiąc siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

II FSK 2049/16

UZASADNIENIE

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania administracyjnego.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2016r., sygn. akt I SA/Po 2430/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 września 2015r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

1.2. W interpretacji indywidualnej z dnia 23 września 2015r. Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe.

1.3. Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, że z dniem 01 stycznia 2015r. został dodany art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p., w myśl którego: w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. Zasadą wynikającą z przytoczonego przepisu jest to, że w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub części dług, u tego podatnika powstaje przychód w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Odnosząc powyższy przepis do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez skarżącą stwierdzono, że w sytuacji, w której spółka zagraniczna przekaże w związku z jej likwidacją majątek na rzecz spółki kapitałowej dojdzie do powstania na mocy art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p. przychodu podatkowego generującego podlegający opodatkowaniu dochód. Po stronie spółki zagranicznej powstanie bowiem w związku z jej likwidacją zobowiązanie względem spółki kapitałowej, a jego uregulowanie następuje przez wykonanie świadczenia niepieniężnego, tj. wydanie majątku spółki zagranicznej w postaci certyfikatów na rzecz spółki kapitałowej. Uznanie, że przeniesienie w wyniku likwidacji spółki kapitałowej prawa własności do składników majątkowych należy traktować na równi z wypłatą środków pieniężnych spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio przeniósł własność składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu. W ocenie organu podatkowego wydanie przez spółkę zagraniczną certyfikatów na rzecz spółki kapitałowej w związku z likwidacją spółki zagranicznej spowoduje powstanie po jej stronie przychodu.