Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 152/17

Podatek dochodowy od osób prawnych

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA del. Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 października 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 562/16 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w R. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 25 lutego 2016 r. nr IBPB-1-2/4510-909/15/KP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 października 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 562/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi A. S.A. w R. (dalej Skarżąca Spółka) na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z 25 lutego 2016 r., nr IBPB-1-2/4510-909/15/KP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy:

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Skarżącą Spółka wskazała, że w 2007 r. sprzedała innemu przedsiębiorcy towar za kwotę 739.816,66 zł brutto. Nabywca odebrał towar bez zastrzeżeń. Termin zapłaty za sprzedany towar strony ustaliły na 26 stycznia 2008 r. Dłużnik do dnia dzisiejszego nie zapłacił ceny w pełnej wysokości. W dniu 28 lipca 2009 r. Skarżąca zawarła z dłużnikiem pisemną ugodę, na mocy której dłużnik uznał swój dług i zobowiązał się do jego spłaty w miesięcznych ratach. Ugoda spowodowała przerwanie biegu terminu przedawnienia, który z tą datą zaczął biec na nowo. Dłużnik spłacił jedynie niewielką część długu. W dniu 23 lipca 2011 r. dłużnik po raz kolejny pisemnie uznał swój dług w pozostałej do zapłaty kwocie tj. 615.016,66 zł. Spowodowało to kolejną przerwę biegu dwuletniego okresu przedawnienia. Skarżąca Spółka oświadczyła, że wierzytelność z tytułu sprzedaży towaru zaliczyła do przychodów należnych stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., powoływanej dalej w skrócie u.p.d.p.). Wobec braku zapłaty, Skarżąca skierowała sprawę na drogę sądową i uzyskała dwa nakazy zapłaty:

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00