Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2020 r., sygn. I FSK 1672/17

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 503/17 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 9 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku o towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna M. K. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 503/17. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę tego Podatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z 9 stycznia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2011 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. w decyzji z 14 października 2016 r. dokonał odmiennego od deklarowanego przez Skarżącego rozliczenia podatku od towarów i usług za wskazane wyżej okresy rozliczeniowe 2011 r. Organ pierwszej instancji, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.; obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej "u.p.t.u.", zakwestionował Skarżącemu m.in. prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, dotyczących usług budowlanych, wystawionych na jego rzecz przez Z. oraz R. Stwierdził bowiem, że faktury te, dotyczące usług budowlanych, nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pomiędzy wskazanymi w nich podmiotami.