Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. II OSK 965/19

Decyzja wydana w trybie art. 7 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt jest decyzją następczą, ponieważ stanowi szczególny rodzaj decyzji, która zostaje wydana, gdy zwierzę zostało już faktycznie odebrane. Organ zobligowany jest wówczas do oceny, czy w momencie odebrania zwierzęcia właścicielowi, wystąpiły ustawowe przesłanki tej czynności.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Łd 737/18 w sprawie ze skargi J. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie czasowego odebrania zwierząt oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 22 listopada 2018 r., sygn. II SA/Łd 737/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi J. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. (dalej: SKO w P., Kolegium) z [...] maja 2018 r., nr [...], w przedmiocie czasowego odebrania zwierząt, oddalił skargę.

W skardze kasacyjnej J. E. (dalej: skarżący kasacyjnie) zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości.

I. Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. powyższemu wyrokowi zarzucono:

a) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. przez nieuchylenie decyzji organu wydanej z naruszeniem art. 6, 7, 8, 10 § 1 , 77, art. 78 § 1 oraz art. 80 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, dalej: k.p.a.), polegających na:

- bezzasadnym odstąpieniu od dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i zebrania w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego; nie wyjaśnienia przez organ w sposób obiektywny i dokładny okoliczności: działania organizacji, stanu zdrowia zwierząt oraz warunków ich utrzymywania, a także innych okoliczności mających wpływ na spełnienie przesłanek stosowanego prawa materialnego, będącego podstawą decyzji, w tym wystąpienia zamiaru bezpośredniego znęcania się u właściciela zwierząt, i oparcie decyzji wyłącznie na twierdzeniach jednej strony, wnioskodawcy, co naruszyło zasadę praworządności, obiektywizmu oraz zaufania do organów; uchybienie zasadzie równego traktowania stron przez pominięcie w całości dowodów zgłoszonych przez właściciela zwierząt;