Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. II OSK 1081/18

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant sekretarz sądowy Eliza Wróbel po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2200/16 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 2200/16, oddalił skargę A. B. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł A. B. Wyrok zaskarżył w całości. Zarzucił:

• naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na treść zaskarżonego

wyroku, polegające na obrazie art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a. poprzez niestwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Wojewody Mazowieckiego mimo tego, iż była ona wydana w oparciu o zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który to plan - w części odnoszącej się do realizowanej inwestycji - został uznany za nieważny zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 1977/16, którą to okoliczność należy postrzegać w kategoriach rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 2 K.p.a.;

• naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegające na obrazie art. 145 § 1 pkt 1 lit c) P.p.s.a. poprzez nieuchylenie zaskarżonej decyzji Wojewody Mazowieckiego, mimo, z była ona dotknięta uchybieniami w postaci obrazy art. 6, 7 i 8 oraz art. 77 § 1 i art. 107 § 3 K.p.a., które znalazły swój wyraz w pominięciu dowodów zgromadzonych w aktach postępowania w następujących wskazanych w skardze ustaleniach Organu odnośnie: (i) bezkrytycznego przyjęcia uzgodnień rzeczoznawcy ds. pożarniczych R. R. opisanej w projekcie drogi pożarowej nic zgodnej z przepisami - Rozporządzenia w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę i drogach pożarowych z 12 lipca 2009 roku (ze zm.), pomimo iż w aktach postępowania znajdują się dowody potwierdzające stan faktyczny czyli dostęp do drogi pożarowej zapewniony dla znacząco mniejszej części obwodu budynku niż 30% (wobec wymaganych 50%); (ii) przyjęcia, iż działki inwestora mogą być uznane za działki budowlane czyli posiadające dostęp do drogi publicznej pomimo znajdującego się w aktach sprawy dowodu w postaci pisma BAiPP UM St. Warszawa [...] z dnia [...].05.2014 powołującego się na ekspertyzę geodezyjną [...] z dn. [...].11.2013 dot. "uściślenia przebiegu linii rozgraniczającej" drogi 21KDD, która faktycznie zmieniła przebieg linii rozgraniczającej drogę w stosunku do przyjętego mpzp, dokonując "wchłonięcia" do obszaru objętego drogą, działki ewidencyjnej 51/15 nie przeznaczonej na drogę a oddzielającej działki inwestora od drogi 21KDD; (iii) ustaleniu, że planowana inwestycja jest zgodna z zapisami przyjętego uchwałą RM z dnia mpzp pomimo, iż w aktach postępowania znajduje się Decyzja nr [...] z [...] grudnia 2015 zezwalająca na odprowadzanie wód opadowych do nowo urządzonych zbiorników retencyjno-odsączających na co zapisy planu w § 15.1.3 nie zezwalają; (iv) ustalenia że planowana inwestycja jest zgodna z zapisami przyjętego uchwalą RM z dnia 29 sierpnia 2013 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pomimo dowodów zawartych w aktach postępowania w postaci wszystkich danych liczbowych pozwalających na samodzielne wyliczenie faktycznego wskaźnika intensywności zabudowy - znacznie przekraczającego dopuszczoną dla terenu D1.2MW wartość 3,00, (v) ustalenie zgodności projektu budowlanego z wymaganiami ochrony środowiska zawartymi w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r Nr 213 poz. 1397), pomimo znajdujących się w aktach sprawy dowodów na brak rzetelności projektanta w tej materii, który skorygował na żądanie organu o wyliczenie jej zgodnie z definicją w § 3 ust. 1 w/w rozporządzenia z 3490 m2 na 4897,66 m2, pomimo iż przedmiotowa definicja wymaga jej pomiaru po zewnętrznych krawędziach ścian kondygnacji zawierających garaż, która to powierzchnia wg projektu budowlanego wynosi 5358,59 m2.