Wyrok NSA z dnia 14 lipca 2021 r., sygn. II FSK 2977/18

Podatnicy wnoszący do spółki aport w postaci swojej wierzytelności wobec tej spółki mogą do kosztów uzyskania przychodu z tytułu wniesienia aportu zaliczyć kwotę tej wierzytelności.

Monitor Księgowego nr 12/2021

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia WSA del. Marek Olejnik, po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1854/17 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 16 marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz R. K. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 19 kwietnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1854/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę R. K. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 16 marca 2017 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl). W skardze kasacyjnej Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w związku z art. 22 ust. 1e pkt 3 (w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.) oraz w związku z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej "u.p.d.o.f."), poprzez błędną wykładnię prowadzącą do uznania, iż w przypadku wniesienia przez pożyczkodawcę własnej wierzytelności o zwrot kwoty głównej pożyczki - jako wkładu niepieniężnego do spółki pożyczkobiorcy, na pokrycie podwyższenia kapitału zakładowego tej spółki - pożyczkodawcy przysługuje prawo zakwalifikowania w koszty uzyskania przychodów wysokości kwoty przekazanej spółce w związku z udzieleniem pożyczki; - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w związku z art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. w brzmieniu nadanym art. 2 pkt 9 lit c) ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2014 r., poz. 1328) poprzez błędne zastosowanie ww. przepisu do stanu faktycznego sprawy tj. sprawy dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011; - art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w związku art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. w brzmieniu nadanym art. 2 pkt 9 lit. c) ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) oraz w związku z art. 17 tej ustawy poprzez naruszenie zasady niedziałania prawa z mocą wsteczną i zastosowania zmienionego z dniem 1 stycznia 2015 r. przepisu art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. do stanu faktycznego dotyczącego roku 2011; - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w powiązaniu z art. 3 § 1 p.p.s.a i art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. poprzez dokonanie nieprawidłowej kontroli decyzji i w konsekwencji niezasadne jej uchylenie, na skutek wadliwego uznania przez Sąd, że do kosztów uzyskania przychodu przy objęciu udziałów winno się zaliczyć wartość wierzytelności własnych, tj. wartość kapitału udzielonej pożyczki a w konsekwencji niezasadnym przyjęciu że doszło do naruszenia przez Organ przepisu art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym w roku 2011, co miało istotny wpływ na wynik sprawy; - art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. w związku z 151 p.p.s.a oraz art. 141 § 4 p.p.s.a. i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012 poz. 749 ze zm., dalej: "O.p.") poprzez: - uchylenie zaskarżonej decyzji w sytuacji gdy należało oddalić skargę podatnika jako niezasadną, - wewnętrznej sprzeczności uzasadnienia wyroku wskutek braku stwierdzenia naruszenia przepisów prawa procesowego przy jednoczesnym wskazaniu co do dalszego postępowania konieczności ponownego ustalenia stanu faktycznego sprawy, a to w kontekście wyroku Sądu Okręgowego w L. wydanego w sprawie sygn. akt [...], - wadliwej ocenie ustalonego w sprawie stanu faktycznego i uznaniu, iż Skarżący faktycznie poniósł wydatki o jakich mowa w art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. Na tle tak sformułowanych zarzutów autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi. Ponadto zawarto wniosek o zasądzenie od Strony przeciwnej kosztów postępowania według norm przepisanych oraz rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Skarżący wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej w całości oraz zasądzenie od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: