Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2023 r., sygn. II OSK 1994/20

Dokonując kwalifikacji przedsięwzięcia na podstawie § 2 ust. 1 pkt 51 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2016 r., poz. 71) należy mieć na uwadze, że przy obliczaniu maksymalnej możliwej obsady inwentarza konieczne jest uwzględnienie założeń projektowych dotyczących rodzaju hodowanych zwierząt i sposobu hodowli, tak, aby uwzględnić przepisy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. z 2010 r., Nr 56 poz. 344).

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy asystent sędziego Adrianna Tarłowska po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2043/19 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 18 czerwca 2019 r., nr DOA.7110.183.2019.DKA w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 marca 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2043/19, po rozpoznaniu skargi M. S., uchylił decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 18 czerwca 2019 r. znak DOA.7110.183.2019.DKA w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, zaskarżając wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), dalej "p.p.s.a." mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 141 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7, 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w związku z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, w związku z art. 71 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku, w związku z § 2 ust. 1 pkt 51 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 71 t.j.) oraz w związku z § 24 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. z 2010 r., Nr 56 poz. 344), dalej także jako "rozporządzenie z dnia 15 lutego 2010 r." poprzez błędne uznanie, że organ niewłaściwie zastosował wskazane przepisy naruszając normy postępowania nieważnościowego, podczas gdy Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego prawidłowo ustalił liczbę tzw. dużych jednostek przeliczeniowych, właściwie zastosował normy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz prawidłowo ocenił przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji wskazując na rażące naruszenie prawa oraz wyczerpująco uzasadnił stanowisko w sprawie.