Wyrok SN z dnia 31 stycznia 1978 r., sygn. I PRN 147/77

Godziny efektywnej pracy podczas dyżuru w warunkach wskazanych w art. 144 § 1 k.p., jako przekraczające normy czasu pracy ustalone dla pracownika, muszą być traktowane jako godziny nadliczbowe.

1. W czasie dyżuru pracownik pozostaje tylko w stanie pogotowia i w zasadzie nie wykonuje równocześnie żadnych dodatkowych czynności. Jeżeli jednak w czasie dyżuru pracownik wykonuje dodatkowe czynności na rzecz i w interesie zakładu pracy, należy czas przeznaczony na ich wykonanie zaliczyć do czasu pracy.

2. Godziny efektywnej pracy podczas dyżuru w warunkach wskazanych w art. 144 § 1 k.p., przekraczające normy czasu pracy ustalone dla pracownika, muszą być traktowane jako godziny nadliczbowe z wynikającymi stąd konsekwencjami.

Natomiast za czas dyżuru, w którym pracownik nie wykonuje dodatkowych czynności i którego nie wlicza się do czasu pracy, przysługuje pracownikowi z mocy art. 144 § 2 k.p. - w razie braku możliwości udzielenia mu czasu wolnego - wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika.

3. Okoliczność, iż pracownik ma na jednostce pływającej możliwość przespania się czy nawet chwilowego zakwaterowania, nie przekształca tej jednostki w dom i dyżuru na niej wykonywanego nie czyni dyżurem pracownika "w domu" w rozumieniu art. 144 § 2 in fine k.p.

Przewodniczący: sędzia SN W. Formański (sprawozdawca). Sędziowie SN: E. Jachczyk, Z. Zaziemski.

Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, K. Dłużniewskiej, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Czesława W. i innych przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa Hydrotechnicznego - Odra 2 - w W., Zarząd Budowlany w S., o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie z dnia 10 listopada 1976 r.

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie do ponownego rozpoznania.