Wyrok SN z dnia 7 stycznia 1997 r., sygn. I CKN 37/96

1. Gwarant nie jest zobowiązany do zapłaty sumy gwarancyjnej w sytuacji, gdy w następstwie przejęcia długu zabezpieczony gwarancją dług obciąża inny podmiot niż wymieniony w umowie.

2. Ryzyko gwaranta nie może obejmować okoliczności nie przewidzianych w umowie stron.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Banku Gospodarki Żywnościowej SA w W. przeciwko Bankowi Handlowemu SA w W. o 200.761 złotych na skutek kasacji pozwanego od wyroku Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lipca 1996 r. I ACr 591/96 – oddalił kasację i zasądził od pozwanego Banku Handlowego na rzecz powodowego Banku Gospodarki Żywnościowej kwotę 1.000 zł kosztów procesu za instancję kasacyjną.

Uzasadnienie

Ustalony – w toku postępowania przed sądami pierwszej i drugiej instancji – stan faktyczny, stanowiący podstawę uwzględnienia w całości powództwa, okazał się bezsporny. Przedmiotem umowy sprzedaży (kontrakt Nr PER 31/91) zawartej dnia 4 czerwca 1991 r. przez firmę Raiffeisen Central Genossenschaft eG Osnabrück (reprezentowaną przez Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego „Pertron” SA w G.) z Bogdanem K. – Elektromechanika i Mechanika Pojazdowa w P. był ciągnik siodłowy Iveco z przyczepą wartości 300.000 DEM. Warunki zapłaty tej ceny nabycia, odroczonej i rozłożonej na raty, określone zostały w tymże kontrakcie PER 31/91. Nabywca miał ją uiścić w 3 równych ratach z oprocentowaniem (tamże określonym), realizowanym wraz z oprocentowaniem kredytu w formie solo weksli wystawionych przez Deutsche Bank i – jak to stwierdzono w tymże kontrakcie – potwierdzonych przez Bank Handlowy SA w W. Na podstawie umowy gwarancji nr 385 zawartej 9 lipca 1991 r. pomiędzy powodowym Bankiem Gospodarki Żywnościowej a Bogdanem K., strona powodowa wystosowała do pozwanego Banku Handlowego gwarancję nr 385 (k-8). Stosownie do treści tej gwarancji, powodowy Bank zagwarantował nieodwołalnie i bezwarunkowo zapłatę na pierwsze żądanie kwoty 300.000 DEM z odsetkami i kosztami. Zobowiązanie będzie wykonane – jak stanowi gwarancja – niezwłocznie po pisemnym zawiadomieniu, że Bogdan K. nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań finansowych wynikających z kontraktu z dnia 4 czerwca 1991 r.

Bogdan K. nie spłacił wymagalnych rat i w umowie z dnia 20 listopada 1991 r. zawartej z Romanem M. i Zdzisławem B. oświadczył, że wszelkie prawa i obowiązki wynikające z kontraktu PER 31/91 scedował na wymienionych wspólników Spółki Cywilnej prowadzących Przedsiębiorstwo Hodowli i Uboju Trzody Chlewnej w K. Wymienieni wspólnicy zobowiązali się zakupić ciągnik z naczepą oraz zapłacić cenę i inne należności związane z wykonaniem tego kontraktu. Dnia 1 grudnia 1991 r. Bogdan K. wypełnił weksle, stanowiące raty wymagalnej ceny nabycia ciągnika. Weksle poręczone zostały przez pozwany Bank Handlowy (k-22 i 23). Obowiązków z tego kontraktu nie wykonali Roman M. i Zdzisław B. Pozwany Bank Handlowy wykupił weksle Bogdana K. i powołując się na gwarancję wyegzekwował całość dokonanej zapłaty w wysokości 200.761 zł, której zwrotu domaga się powodowy Bank Spółdzielczy.