Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 23 lutego 2016 r. (Matczak przeciwko Polsce), sygn. 26649/12

W sprawie Matczak przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta) w składzie Komitetu:

Nona Tsotsoria, Przewodnicząca,

Vincent A. De Gaetano,

Krzysztof Wojtyczek, sędziowie,

oraz Fatoş Araci, Zastępca Kanclerza Sekcji,

po przeprowadzeniu obrad na posiedzeniu zamkniętym w dniu 2 lutego 2016 r.,

wydał następujący wyrok, przyjęty w tym samym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa rozpoczęła się wniesieniem skargi (nr 26649/12) przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej do Trybunału, zgodnie z art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("Konwencja") przez obywatela Polski, pana Kamila Matczaka ("skarżący"), w dniu 18 kwietnia 2012 r.

2. Rząd Rzeczpospolitej Polskiej ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Pełnomocnika, panią J. Chrzanowską z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący utrzymywał, że jego tymczasowy areszt przedłużył się poza "rozsądny termin" w rozumieniu art. 5 § 3 Konwencji.

4. Dnia 19 marca 2015 r. skarga dotycząca domniemanego naruszenia art. 5 § 3 Konwencji została zakomunikowana rządowi. W pozostałym zakresie skarga została uznana za niedopuszczalną zgodnie z art. 54 § 3 Regulaminu Trybunału.

FAKTY

I..OKOLICZNOŚCI SPRAWY

5. Skarżący urodził się w 1987 r. i mieszka w Słomczynie.

Pierwsze postępowanie karne przeciwko skarżącemu

6. W dniu 6 kwietnia 2009 r. skarżący został zatrzymany pod zarzutem udziału w zorganizowanej grupie przestępczej dopuszczającej się wymuszeń, oraz popełnienia kilku brutalnych przestępstw w ramach jego działalności w tej grupie przestępczej.

7. Śledztwo przeciwko skarżącemu i kilku innych osobom zostało przeprowadzone przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie.

8. W dniu 8 kwietnia 2009 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy - Woli wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu skarżącego, powołując się na uzasadnione podejrzenie, że popełnił on zarzucane mu przestępstwa. Sąd uznał, że pomimo tego, iż kluczowym dowodem przeciwko skarżącemu były oświadczenia współoskarżonych, zostały one potwierdzone przez inne dowody zgromadzone w sprawie. Ponadto uznał, że zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec skarżącego było niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. Zdaniem sądu ryzyko, że skarżący mógłby utrudniać postępowanie wynikało z faktu, że został on oskarżony o udział w zorganizowanej grupie przestępczej. W związku z tym sąd odnotował także, że jeden z zarzutów wobec skarżącego dotyczył manipulowania świadkiem z użyciem przemocy. Sąd podkreślił również iż grożąca podejrzanemu surowa kara mogłaby skłaniać go do utrudniania postępowania.