Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 17 stycznia 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec. - Sprawa C-152/05., sygn. C-152/05

WYROK TRYBUNAŁU (druga izba)

z dnia 17 stycznia 2008 r.(*)

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuły 18 WE, 39 WE i 43 WE - Ustawodawstwo krajowe - Warunki przyznania dodatku na budowę lub nabycie mieszkania na własne cele mieszkaniowe - Mieszkanie, które musi być położone na terytorium danego państwa członkowskiego

W sprawie C‑152/05

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wniesioną w dniu 5 kwietnia 2005 r.,

Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez R. Lyala oraz K. Grossa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona skarżąca,

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec, reprezentowanej przez M. Lummę oraz C. Schulze‑Bahr, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

TRYBUNAŁ (druga izba),

w składzie: C.W.A. Timmermans, prezes izby, J. Makarczyk (sprawozdawca), P. Kūris, J.C. Bonichot i C. Toader, sędziowie,

rzecznik generalny: Y. Bot,

sekretarz: R. Grass,

uwzględniając procedurę pisemną,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 28 czerwca 2007 r.,

wydaje następujący

Wyrok

        W ramach niniejszej skargi Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że wyłączając w § 2 ust. 1 zdanie pierwsze Eigenheimzulagengesetz (ustawy o dodatku mieszkaniowym) w wersji opublikowanej w BGBl. 1997 I, str. 734, zmienionej Haushaltsbegleitgesetz 2004 (ustawą okołobudżetową na rok 2004, BGBl. 2003 I, str. 3076, zwanej dalej „EigZulG”) w stosunku do nieruchomości położonych w innym państwie członkowskim możliwość korzystania z dodatku mieszkaniowego przyznawanego osobom podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym, niezależnie od tego, czy mogą one uzyskać porównywalny dodatek w tym innym państwie członkowskim, Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 18 WE, 39 WE i 43 WE.