Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 16.12.2004, sygn. P-2-443/99/04, Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinie, sygn. P-2-443/99/04

ZAPYTANIEw trybie art. 14 § 4 Ordynacji podatkowej Na podstawie art. 14 § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137 ze zmianami) zwracam się z wnioskiem o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Proszę o potwierdzenie, że w przypadku zakupu motocykli do działalności gospodarczej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przysługuje nam prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego bez żadnych ograniczeń oraz do odliczania podatku naliczonego od nabywanego paliwa.Stan faktyczny: Prowadzę działalność gospodarczą w zakresie handlu art. spożywczymi na terenie powiatu lubelskiego polegającą na sprzedaży oraz dostawie artykułów spożywczych do sklepów i punktów sprzedaży.Zakupione motocykle zamierzam wykorzystywać w działalności gospodarczej w celu szybkiego zbierania zamówień oraz zapłat za dostarczony towar.Zatrudniam obecnie 20 pracowników i to oni będą użytkowali zakupione motocykle, dzięki czemu zwiększą ilość zamówień oraz pośrednio moją sprzedaż. Kupując motocykle a nie samochody kieruję się głównie względami oszczędnościowymi.Moje stanowisko: Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:DŁ = 357 kg + n x 68 kggdzie:DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy,mam prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego związanego z tym nabyciem, nie więcej jednak niż 5.000 zł Natomiast przy nabywaniu paliw do tych pojazdów w ogóle nie przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego (art. 88 ust. l pkt 3 ustawy o VAT).Moim zdaniem powyższy przepis zakazujący odliczania podatku naliczonego w pełnej wysokości nie dotyczy motocykli.Otóż w poprzednim stanie prawnym ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego (i to całkowite) dotyczyło samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, przy czym w przypadku innych samochodów niż osobowe dla odliczenia podatku naliczonego wymagana była homologacja wskazująca na typ pojazdu. W pierwotnym rządowym projekcie nowej ustawy o VAT miało zostać utrzymane wspomniane ograniczenie. Jednak w trakcie prac legislacyjnych po burzliwych dyskusjach dopuszczono możliwość odliczania podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych, ale tylko w wysokości 50% i nie więcej niż 5.000 zł. Jednocześnie postanowiono ukrócić dotychczasową praktykę obchodzenia przepisów dotyczących zakazu odliczania podatku naliczonego przy zakupie samochodów osobowych, a polegającą na montowaniu kratki w samochodzie osobowym, dzięki czemu zmieniał on typ pojazdu na ciężarowy, co umożliwiało odliczenie podatku w pełnej wysokości. Takim rozwiązaniem miało być uzależnienie odliczenia podatku naliczonego od nabycia innych samochodów niż osobowe od ich ładowności. Cel ustawodawcy był tu jasny. Dlatego też moim zdaniem użyte w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT sformułowanie "samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe" należy rozumieć jako samochody osobowe oraz inne samochody (inne niż osobowe) a nie motocykle.Przemawia za tym również konstrukcja odesłań zastosowana w art. 86 ust. 4, 6-7 ustawy o VAT. Otóż art. 86 ust. 4 pkt l ustawy o VAT stanowi, iż "przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika". Należy zwrócić uwagę, że w przepisie tym nie jest mowa ani o "tych pojazdach" (na gruncie prawa o ruchu drogowym pojazd jest pojęciem nadrzędnym zarówno w stosunku do samochodu osobowego, jak i pojazdu samochodowego), ani o "tych samochodach i pojazdach", co mogłoby wskazywać na odrębność obydwu pojęć i przemawiać za przyjęciem definicji pojazdu samochodowego występującego na gruncie przepisów o ruchu drogowym. Posłużono się natomiast frazą "tych samochodów (pojazdów)". Wprowadzając równoważnościową definicję nawiasową, ustawodawca postawił znak równości pomiędzy pojęciem samochodu a pojęciem pojazdu (w domyśle samochodowego), zaś poprzez użycie zaimka wskazującego "tych" zawęził naszym zdaniem pojęcie "innych pojazdów samochodowych", występujące w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT tylko do tych pojazdów, które można uznać za samochody.Potwierdza to odesłanie zawarte w art. 86 ust. 6 i 7 ustawy o VAT. W przepisach tych stanowi się o "samochodach, o których mowa w ust. 3 i 5". Jedynymi zaś samochodami wymienionymi wprost w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o VAT są samochody osobowe i zrównane z nimi pojazdy, które nie maj ą określonej ładowności lub ilości miejsc. To musiałoby prowadzić do absurdalnego, z punktu widzenia celu omawianej regulacji, wniosku, że przy imporcie i leasingu samochodów ciężarowych niezależnie od ich ładowności żadne ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego nie występują, jakkolwiek ograniczenia takie dotyczyłyby motocykli zrównanych pojęciowo z samochodami osobowymi. Dlatego też moim zdaniem również te przepisy przemawiają za uznaniem, iż ustawodawca ograniczył pojęcie pojazdu samochodowego z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT tylko do samochodów. W związku z tym stanowiąc w art. 86 ust. 6 i 7 ustawy o VAT o "samochodach, o których mowaw ust. 315", ustawodawca miał na myśli samochody osobowe, samochody ciężarowe i samochody, które zostały zrównane z samochodami osobowymi.Odwołanie do przepisów o ruchu drogowym występujące w kompleksie przepisów art. 86 ust. 3-7 ustawy o VAT wskazuje jedynie jakiego rodzaju dokumenty, wydawane na podstawie tych przepisów, są miarodajne dla określenia typu pojazdu, jego dopuszczalnej ładowności oraz ilości miejsc. W żaden natomiast sposób nie jest to jednoznaczne z faktem, aby celem ustawodawcy było nadanie pojęciu "pojazd samochodowy" znaczenia tożsamego z występującym na gruncie przepisów o ruchu drogowym. Mimo że ustawodawca posługuje się pojęciami występującymi w przepisach o ruchu drogowym (samochód osobowy, pojazd samochodowy, pojazd specjalny), to jednak nie czyni tego konsekwentnie -przykładem czego jest występujące w art. 86 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT pojęcie "pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą" odpowiadające zakresowe pojęciu "autobus" występującego w przepisach o ruchu drogowym.Z uwagi na autonomiczność prawa podatkowego nie można mechanicznie przenosić na jego grunt definicji występujących w innych gałęziach prawa bez dostatecznych podstaw i bez sprawdzenia czy nie sprzeciwia się to celowi danej regulacji.Wreszcie należy zwrócić uwagę, iż przyjęcie interpretacji, zgodnie z którą regulacje zawarte w art. 86 ust. 3-7 ustawy o VAT dotyczą również motocykli, oznaczałoby tym samym, że polski ustawodawca wprowadził kolejny środek specjalny wbrew art. 27 VI Dyrektywy (wprowadził ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego przy nabyciu motocykli i paliw do nich). Przy czym ów środek specjalny nie wynikałby wprost z przepisów, lecz byłby wywodzony w drodze wykładni. Należy przy tym przypomnieć, że po wejściu Polski do Unii Europejskiej wykładnia prawa krajowego winna być dokonywana w zgodzie z prawem wspólnotowym, czyli w naszym przypadku w zgodzie przede wszystkim z VI Dyrektywą.Moje zapytanie związane jest z pewnym niepokojem w związku z różnymi interpretacjami obowiązujących przepisów.Nie wyobrażam sobie aby w Państwie prawa dowolnie interpretować przepisy podatkowe i traktować motocykl tak jak samochód osobowy tj. stosować ograniczenia w odliczeniu podatku VAT a także ustalać dla niego dopuszczalna ładowność skoro motocykl nie służy do przewozu ładunku.W związku z powyższym wnioskuję jak na wstępie.