Interpretacja indywidualna z dnia 21.02.2013, sygn. ITPB3/423-702/12/PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-702/12/PS

W zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) uzupełnionym na formularzu ORD IN z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 3 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wykonała na rzecz firmy P. sp. z o. o. (zwaną dalej: Dłużnikiem) usługę, polegającą na wykonaniu kompletnej stacji paliw. Wykonanie usługi było potwierdzone protokołem odbioru, a także fakturami. Dłużnik do dnia dzisiejszego nie zapłacił części kwoty z wystawionych faktur, za wykonaną usługę. Wnioskodawca skierował w 2001 roku pozew o zapłatę przeciwko Dłużnikowi. W 2002 roku został wydany wyrok zaoczny przez Sąd Okręgowy zasądzający na rzecz Spółki kwotę opiewającą na wartość niezapłaconych faktur przez dłużnika wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami sądowymi. Od wyroku tego został złożony sprzeciw przez dłużnika, i w wyniku tego dopiero w czerwcu 2008 roku został wydany prawomocny wyrok utrzymujący w mocy ww. wyrok zaoczny. Należy dodać, że przeciwko Dłużnikowi została w 2002 roku wszczęta egzekucja. Egzekucja okazała się nieskuteczna, ponieważ Dłużnik w międzyczasie przeniósł cały majątek w formie aportu na inną spółkę. Wnioskodawca w związku z powyższymi działaniami Dłużnika wniósł skargę pauliańską, a także powództwo oparte o zakres odpowiedzialności członka zarządu Dłużnika (art. 299 Kodeksu spółek handlowych), skierowane bezpośrednio przeciwko tej osobie fizycznej. Zauważyć należy, że do dnia dzisiejszego kwota wynikająca z powyższej faktury nie została wyegzekwowana ani od Dłużnika, ani od jego zarządu ani od osób trzecich.