Interpretacja indywidualna z dnia 04.03.2013, sygn. IPPP3/443-1212/12-2/KC, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/443-1212/12-2/KC

w zakresie uznania transakcji wywozu towarów uszlachetnionych z Francji za eksport towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.12.2012 r.(data wpływu 07.12.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji wywozu towarów uszlachetnionych z Francji za eksport towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.12.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji wywozu towarów uszlachetnionych z Francji za eksport towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca produkuje w Polsce części, które są następnie wysyłane do Francji, do firmy M., w celu ich chemicznej obróbki (uszlachetnienia). W miarę otrzymywania zleceń od swoich kontrahentów Spółka prosi o oszlifowanie określonej liczby części. Po uszlachetnieniu część towarów wraca do Polski a część pozostaje w spółce francuskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące. M. na wystawionej dla Spółki fakturze wykazuje usługę obróbki. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Francji magazynu konsygnacyjnego. Nie jest również zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej we Francji.

Tak jak to zostało już zasygnalizowane, nie wszystkie towary (po dokonanej we Francji obróbce) powracają do Polski. Jakaś ich część pozostaje we Francji celem ich sprzedaży na rynek pozaeuropejski. Odbiorcami towarów Spółki (tych po obróbce zrealizowanej we Francji), które nie powracają do Spółki (do Polski) są klienci pochodzący spoza Unii Europejskiej (UE), dalej zwanymi Klientami lub Nabywcami (również w liczbie pojedynczej). Przykładowo spółka T. z Tunezji. Konsekwentnie Spółka dokonuje w odniesieniu do tych towarów ich eksportu poza terytorium UE. Zgodnie z warunkami dostaw takich towarów za transport odpowiedzialny jest na ogół klient. W związku z tym, w przypadku sprzedaży tego rodzaju towarów dla nieunijnych Klientów (np. T. z Tunezji) towar jest odbierany przez przedsiębiorstwo transportowe/spedytora zamówionego przez ostatecznego nieunijnego Nabywcę, w celu jego przetransportowania z miejsca prowadzenia działalności przez francuski M. do kraju przeznaczenia (Tunezji lub innych państw poza UE). Przeniesienie własności towarów a tym samym przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel następuje bezpośrednio między Wnioskodawcą a nieunijnym Klientem. Faktury dokumentujące przedmiotowe dostawy są wystawiane przez Spółkę (sprzedawcę) na rzecz tego nieunijnego Nabywcy.