Interpretacja indywidualna z dnia 24.04.2018, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.77.2018.2.ŁS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.77.2018.2.ŁS

Odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 kwietnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była zatrudniona w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony. W dniu 23 października 2015 r. nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy z Wnioskodawczynią przez pracodawcę bez wypowiedzenia z winy pracownika ­ art. 30 § 1 pkt 3 Kodeksu pracy. W związku z tym wypowiedzeniem Wnioskodawczyni wniosła pozew do Sądu pracy. W wyniku wyroku sądowego z dnia r. () pracodawca zobowiązany został do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni 3-krotności wynagrodzenia w łącznej kwocie 33.861,60 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę oraz zwrotu kosztów procesu na kwotę 1.873,08 zł. Pracodawca odwołał się od wyroku Sądu I instancji. Wyrok Sądu zawierał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 9.406 zł. Powyższa kwota (9.406 zł) została wypłacona przez byłego pracodawcę w 2017 r. Pracodawca wystawił również Wnioskodawczyni na ww. kwotę PIT-8C. Odszkodowanie było odszkodowaniem ustawowym zgodnie z art. 56 § 1 Kodeksu pracy w związku z wadliwością rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę bez wypowiedzenia. Przy czym Wnioskodawczyni występowała w trakcie postępowania przed Sądem pracy o przywrócenie do pracy natomiast Sąd zasądził odszkodowanie ustawowe. Wysokość odszkodowania wynikała z art. 56 Kodeksu pracy i odpowiednio art. 45 § 2 i § 3 oraz art. 47 i art. 58 Kodeksu pracy. Przy czym kwota 9.406 zł stanowiła część tego odszkodowania, o którym mowa w art. 56 Kodeksu pracy i była to część odszkodowania, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z art. 477 Kodeksu postępowania cywilnego. W dniu 2 marca 2018 r. Sąd II instancji podtrzymał wyrok Sądu I instancji, wobec czego pracodawca musiał zapłacić Wnioskodawczyni: