Interpretacja indywidualna z dnia 14.02.2019, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.496.2018.1.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.496.2018.1.MM

W niniejszej sprawie wypłata wyższych kwot zasiłku chorobowego i macierzyńskiego wynika z winy pracodawcy (pomyłki pracownika biura rachunkowego, któremu powierzono obsługę kadrowo-płacową). Natomiast w świetle zacytowanych przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych skutki błędnego ustalenia podstawy wymiaru zasiłku ponosi wyłącznie pracodawca (płatnik). Dokonując takiej wypłaty Wnioskodawca wykonał ciążące na nim, a nie na pracowniku zobowiązanie. W takiej sytuacji nie można więc mówić o przychodzie podatkowym występującym po stronie pracownika. Wobec powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku zaliczenia do przychodu pracownicy kwoty zwróconej w 2018 r. z własnych środków do ZUS z tytułu nadpłacanego jej zasiłku chorobowego i macierzyńskiego, a w konsekwencji do ww. kwot Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczania zaliczek na podatek dochodowy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej obowiązków płatnika.