Interpretacja indywidualna z dnia 03.06.2019, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.139.2019.1.MBD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.139.2019.1.MBD

W zakresie ustalenia, czy składka podstawowa na PPE dla celów podatkowych winna być uznana za koszt uzyskania przychodów w miesiącu ujęcia jej w księgach rachunkowych (zaksięgowania).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 marca 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy składka podstawowa na PPE dla celów podatkowych winna być uznana za koszt uzyskania przychodów w miesiącu ujęcia jej w księgach rachunkowych (zaksięgowania) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy składka podstawowa na PPE dla celów podatkowych winna być uznana za koszt uzyskania przychodów w miesiącu ujęcia jej w księgach rachunkowych (zaksięgowania).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: X S.A.) oraz określone spółki od niej zależne zawarły i zarejestrowały umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Zgodnie z tą umową X S.A. (jako podmiot dominujący) jest spółką reprezentującą PGK II w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz Ordynacji Podatkowej.

Spółki wchodzące w skład PGK II prowadzą działalność podstawową w zakresie produkcji wyrobów, handlu towarami oraz świadczenia usług, z której dochód podlega opodatkowaniu podatkiem CIT.

Spółka wchodząca w skład PGK II prowadzi w ramach umowy zakładowej Pracowniczy Program Emerytalny (PPE). PPE prowadzony jest w formie umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego, tj. jednej z dopuszczalnych form pracowniczych programów emerytalnych, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o PPE (Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1449, z późn. zm., dalej: ustawa o PPE)). Wnioskodawca nadmienia, że program ten nie jest pracowniczym planem kapitałowym, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 40a) i pkt 57aa) ustawy o CIT.