Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 wrzenia 2004 r., sygn. SA/Rz 1573/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Wieczorska Sędziowie WSA Kazimierz Włoch AWSA Małgorzata Niedobylska (spr.) Protokolant ref. staż. T.Tochowicz po rozpoznaniu w dniu 14 września 2004 r. na rozprawie - sprawy ze skargi A. i J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2003r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących A. i J. D. solidarnie kwotę 30,20 (słownie trzydzieści i 20/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Izba Skarbowa decyzją z dnia [...] lipca 2001 r. nr [...] , po rozpatrzeniu odwołania A. i J. D. od decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] marca 2001r. nr [...], określającej podatnikom nadpłatę w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998r. w kwocie 755,90zł - utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję.

Na powyższą decyzję Izby Skarbowej A. i J. D. złożyli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie. W skardze wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji i zarzucili naruszenie art. 121, art. 122, art. 124 i art. 187 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm., zwanej dalej Ordynacją podatkową, poprzez niepełną ocenę zebranego materiału dowodowego i nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności mających wpływ na wynik sprawy, oraz stosowanie przy interpretacji przepisów prawa podatkowego wykładni rozszerzającej.

W wyniku rozpoznania sprawy Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie, wyrokiem z dnia 26 czerwca 2003r. sygn. akt SA/Rz 1859/01 uchylił zaskarżoną decyzję, jednakże z innych powodów niż wskazane w skardze. Sąd dopatrzył się bowiem uchybień natury procesowej, w tym brak umożliwienia stronom wypowiedzenia się w zakresie zebranego przez organ II instancji materiału dowodowego (art. 200 § l Ordynacji podatkowej).