Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. I SA/Wr 178/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński Sędziowie Sędzia WSA Maria Tkacz- Rutkowska Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Protokolant Barbara Głowaczewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2005 r. sprawy ze skargi M. J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 23 grudnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie określenia kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2000 r. do sierpnia 2000 r., październik 2000 r. i grudzień 2000 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 23 września 2003 r. (nr [...]); II. określa, że wymienione w pkt I decyzje nie podlegą wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej M. J. S. kwotę 200,00 zł (dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Sygn. akt I SA / Wr 178 / 04

U Z A S A D N I E N I E

W wyniku postępowania kontrolnego w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku od towarów i usług za 1999 r. oraz 2000 r. ustalono, że podatniczka - M. J. S., prowadząca Aptekę A w Ż. , zawyżyła kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez firmę B dokumentujących czynności pozorne za miesiąc styczeń o kwotę 2.200,00 zł i za miesiąc lipiec o kwotę 2.200,00 zł. Sprzedawcą tych usług był R. G. , prowadzący działalność pod nazwą B we W. , przy czym kontrola skarbowa przeprowadzona w tej firmie wykazała, że jej działalność polega na wystawianiu faktur dokumentujących fikcyjne czynności, co prowadzi do wyłudzania podatku VAT i zjawiska tzw. "sprzedaży kosztów". Działalność ta jest przedmiotem zainteresowania ze strony organów ścigania, które powołały biegłego sądowego celem wydania stosownej opinii w zakresie m.in. obejmującym problematykę emisji reklam w czasopiśmie [...]. Ze sporządzonej opinii w tym przedmiocie wynika, iż powyższe czasopismo wydawane było jedynie w celu stworzenia wrażenia, że zamieszczone w nim reklamy rzeczywiście spełniają swoje funkcje. Zdaniem biegłego taką ocenę uzasadniały niewielki nakład i zakres terytorialny, różnice pomiędzy formatem reklamy wynikającym z faktury a umieszczonym w czasopiśmie lub brak reklamy mimo dokonanej zapłaty, niewspółmiernie wysoka cena reklam, korzystanie z pośredników zawyżających ceny reklam, wydawanie maksymalnie po 300 egz. miesięcznika przez dłuższy czas przy 90 % zwrotów itp. Dodatkowo w ocenie biegłego zarówno grafika, jak i treść periodyków są mało interesujące, przebija z nich kolokwialność, a w zakresie prezentowanych poglądów nawet wulgarność.