Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2006 r., sygn. I SA/Wr 1178/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Radom Asesor WSA Katarzyna Borońska Protokolant: Kamila Paszowska-Wojnar Po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2006 r. przy udziale sprawy ze skargi Syndyka masy upadłości W. Przedsiębiorstwa A Spółka Akcyjna w upadłości na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zaliczenia dokonanych wpłat z tytułu zaległości w podatku od towarów i usług I. Uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...], II. orzeka, iż uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 355(trzysta pięćdziesiąt pięć) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] w sprawie zaliczenia wpłaty strony z dnia [...] dokonanej tytułem zaległości w podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r. w kwocie [...]. Wskazał organ odwoławczy, że organ I instancji dokonaną wpłatę zaliczył na należność główną w kwocie [...] oraz odsetki zwłoki - w kwocie [...]. Wskazując na przepisy art. 62 § 1 i art. 55 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej i § 2 ust. 1 pkt 1 rozporz Min. Fin. z dnia 24 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 240, poz. 2063) w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej jako stanowiące podstawę wydania postanowienia przez organ I instancji, stwierdził organ odwoławczy, że kwestią sporną jest kwestia ustalenia pierwszeństwa ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze albo ustawy Ordynacja podatkowa, co pozwoli odpowiedzieć na pytanie czy dokonana przez syndyka Masy upadłości wpłata na poczet zaległości w podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy nie pokrywa ona całej kwoty zaległości i odsetek, podlega zaliczeniu zgodnie z art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej, czy też zgodnie z regułą wskazaną w art. 342 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze. Zdaniem organu II instancji zastosowanie mają przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Wskazał organ, że zaległość w podatku od towarów i usług powstała po ogłoszeniu upadłości i nie podlega zgłoszeniu do tzw. wierzytelności upadłościowych, bowiem zobowiązania bieżące zaciągnięte przez syndyka nie podlegają zgłoszeniu do listy wierzytelności i ich zaspokojenie następuje w momencie wymagalności. Wskazując na przepis art. 92 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze stwierdził organ, że przepis ten dotyczy jedynie odsetek od wierzytelności przypadających od upadłego, które biegną w stosunku do funduszów masy od dnia upadłości, z ogólnych funduszów masy odsetki te mogą być zaspokojone jedynie za okres do dnia ogłoszenia upadłości. Powołał się organ na prezentowanie tego stanowiska w piśmiennictwie (St. Gurgul -Prawo upadłościowe i naprawcze - Komentarz) oraz uchwałę SN z dnia 30.03.1992 r. sygn. IIICZP 23/92 (OSNCP 1992, nr 9, poz. 164). Wskazał organ na przepis art. 230 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze stwierdzając, że przepis ten zalicza do kosztów postępowania upadłościowego jedynie podatki i inne daniny publiczne bez należnych już od nich odsetek, a skoro tak, to należne odsetki od wierzytelności z tytułu podatków nie są wierzytelnością, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości i dlatego nie podlega rozpoznaniu w trybie przewidzianym przepisami prawa upadłościowego. Wg przepisów art. 343 i art. 342 ust. 4 Prawa upadłościowego i naprawczego należności powstałe wskutek czynności syndyka, jak również objęte ostateczną decyzją administracyjną wydaną przeciwko upadłemu po ogłoszeniu upadłości, są zaspokajane w miarę wpływu do masy upadłości stosownych sum i z tego winny być zaspokajane długi masy upadłości, w tym podatki i inne daniny publiczne, należne za czas po ogłoszeniu upadłości. W związku z tym na podstawie art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej organ podatkowy winien dokonać proporcjonalnego zaliczenia wpłaty. Powołał się organ na argumentację zawartą w wyrokach NSA z dnia 26.11.2003 r. sygn. ISA/Wr 1847/01 i z dnia 14.02.2002 r. sygn. akt ISA/Wr 2244/99 podkreślając, że w świetle art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej należy uznać, że postanowienie organu I instancji znajduje swoje prawne uzasadnienie.