Wyrok WSA w Opolu z dnia 23 lipca 2007 r., sygn. II SA/Op 139/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2007 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w K. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie opolskim, w wyniku złożonego pisma H. i K. P. z dnia 11 sierpnia 2004 r., wszczął z urzędu postępowanie w przedmiocie legalności budowy obiektów budowlanych, posadowionych na części działki nr [...] km [...] w T., na terenie Ośrodka Wypoczynkowego [...].

W ramach wszczętego postępowania, dnia 23 sierpnia 2004 r., na terenie w/w Ośrodka przeprowadzone zostały oględziny, podczas których ustalono, że działka nr [...] zabudowana jest między innymi pawilonem wypoczynkowym. W trakcie oględzin, prezes A Sp. z o.o. w K., B. K. oświadczył, iż ośrodek wybudowany został w 1979 r., na terenie B we W. Następnie Spółka A nabyła obiekty w istniejącym stanie, na podstawie umowy kupna - sprzedaży z dnia 5 lutego 2001 r., od C w S. Prezes podał, iż Spółka nie otrzymała od sprzedającego żadnych dokumentów w oparciu, o które wybudowano obiekty. W trakcie oględzin ustalono, iż B. K. nie posiada pozwolenia na wybudowanie tych obiektów oraz pozwolenia na ich użytkowanie ani aktualnej mapy z naniesionymi obiektami budowlanymi.

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego i po wydanych rozstrzygnięciach w sprawie przez organ I instancji i organ odwoławczy, kolejną decyzją z dnia [...], nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie opolskim nakazał A Sp. z o.o. w K., reprezentowanej przez Prezesa Zarządu B. J. K., rozebranie pawilonu wypoczynkowego o wym. 30x12m wraz z zadaszeniem wejścia do pawilonu o wym. 3x6m, posadowionego na części działki nr [..] km [...] w T., zajmowanej przez Ośrodek Wypoczynkowy [...]. Decyzja wydana została w oparciu o art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.). W uzasadnieniu organ przedstawił przebieg postępowania i powołał okoliczności faktyczne sprawy. Wskazując na ustalenia dokonane w trakcie oględzin przeprowadzonych na terenie w/w Ośrodka w dniu 23 sierpnia 2004 r., w odniesieniu do stwierdzenia prezesa Spółki, iż nabywając obiekty ośrodka Spółka nie otrzymała od sprzedającego żadnych dokumentów w oparciu, o które wybudowano obiekty, organ wskazał, że stosownie do art. 30 § 1 K.p.a. status strony w niniejszej sprawie przysługuje Spółce z uwagi na to, iż jest ona następcą prawnym. Ponadto przepisem § 34 ust. 2 i § 35 ust. 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno- budowlanego (Dz. U. Nr 8, poz. 48) nałożony został obowiązek na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego przechowywania przez okres istnienia obiektu, planu realizacyjnego i projektu ze wszystkimi rysunkami zamiennymi wprowadzonymi w toku wykonywania robót budowlanych oraz dziennika budowy, protokołów i sprawdzeń, kompletów opracowań projektowych i dokumentów technicznych. Wobec faktu, że Spółka nie posiadała dokumentów w oparciu, o które obiekt stanowiący przedmiot postępowania został wybudowany, organ uznał, że wybudowano go bez pozwolenia na budowę. Ponieważ jego budowę zakończono w okresie obowiązywania Prawa budowlanego z 1974 r. stwierdził, iż do zaistniałej samowoli zastosowanie znajdują obowiązujące wówczas przepisy (art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane). Organ dodał, że w celu stworzenia możliwości zlikwidowania skutków samowoli budowlanej, postanowieniem z dnia 17 września 2004 r. nakazał przedstawienie w terminie do dnia 30 listopada 2004 r. oceny stanu technicznego i zgodności obiektów budowlanych Ośrodka, z obowiązującymi w dacie budowy, przepisami prawa. Odnotował, iż z dostarczonej opinii technicznej, podobnie jak z oświadczenia złożonego przez właściciela obiektów wynika, że sporny pawilon został wybudowany w latach 1979-1980 r. Rzeczoznawca sporządzający opinię wskazał, iż wśród dokumentów otrzymanych przez stronę od poprzedniego właściciela znajduje się decyzja Wojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego w Opolu z dnia 17 lutego 1982, wydana dla C w S., o ustaleniu miejsca i warunków lokalizacji dla inwestycji polegającej na wybudowaniu tymczasowego ośrodka wypoczynkowego w T., zawierająca zastrzeżenie, że likwidacja ośrodka ma nastąpić z końcem 1985 r. z uwagi na to, że na tym terenie miała powstać oczyszczalnia ścieków. Odnosząc się do okoliczności wskazanych w opinii, organ stwierdził, iż fakt wybudowania spornego obiektu w latach 1979 -1980 r. oraz wydania decyzji o ustaleniu miejsca i warunków lokalizacji dla spornej inwestycji w dniu 17 lutego 1982 r., mogą świadczyć o popełnieniu samowoli budowlanej, którą później próbowano zalegalizować. Z powodu nie przedłożenia przez obecnego właściciela pozwolenia na budowę w toku postępowania zwrócono się zatem do Gminy [...] o udzielenie informacji, co do celu na jaki przeznaczony był i jest teren, na którym wybudowano obiekty Ośrodka. W odpowiedzi uzyskano informacje, iż aktualnie dla miejscowości [...] brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże w nieaktualnym planie, uchwalonym w dniu 30 kwietnia 1993 r., wnioskowany teren oznaczony był jako użytki rolne położone w strefie ochrony czaszy zbiornika [...], chronione przed zmianą użytkowania i zagospodarowania. Na podstawie zapisu graficznego planu zagospodarowania przestrzennego z 1971 r. opracowanego na obrzeża jeziora oraz zespołu przyległych wsi organ ustalił, iż w chwili budowy, teren zajęty przez obiekty Ośrodka Wypoczynkowego miał być przeznaczony pod oczyszczalnię ścieków i był oznaczony symbolem 038aNO. Uznając, że sporne obiekty wybudowano bez pozwolenia na budowę, co w ocenie organu potwierdzało pismo C w S. z dnia 24 stycznia 2005 r., organ pierwszej instancji stwierdził brak podstaw prawnych do legalizacji wybudowanego obiektu - pawilonu, z uwagi na to, iż teren na którym wybudowano ten obiekt, nie był wcześniej przewidziany pod dokonanie takiej zabudowy.