Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 października 2008 r., sygn. IV SA/Po 376/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus WSA Izabela Kucznerowicz Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 08 października 2008 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę /-/ I. Kucznerowicz /-/ E. Kręcichwost-Durchowska /-/ E. Makosz-Frymus WSA/wyr.1-sentencja wyroku

Uzasadnienie

Prawomocnym postanowieniem z dnia [...] r. sygn. akt [...] Sąd Rejonowy/Sąd Pracy w [...] przekazał Powiatowemu Inspektorowi Sanitarnemu w [...], jako podmiotowi właściwemu miejscowo i rzeczowo, sprawę J. G. w przedmiocie ustalenia choroby zawodowej. Po wszczęciu postępowania administracyjnego, dnia [...] r. została sporządzona Karta Oceny Nzrażenia Zawodowego, w której zapisano, że postępowanie dotyczy choroby zawodowej opisanej pod nr 21 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. nr 132, poz. 1115, dalej jako rozporządzenie w sprawach chorób zawodowych).

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...], działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako kpa), ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t. j. Dz. U. z 1998 r., nr 90 poz. 575 ze zm., dalej ustawa o Państwowej Inspekcji Sanitarnej) oraz rozporządzenia w sprawach chorób zawodowych, orzekł o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u J. G. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że organ wszczął postępowanie administracyjne w dniu otrzymania prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w [...]. Zainteresowany został skierowany do Specjalistycznej Poradni Konsultacyjnej i Chorób Zawodowych Wielkopolskiego Centrum Medycyny Pracy w Poznaniu - [...] - z podejrzeniem zawodowego uszkodzenia słuchu, wywołanego działaniem hałasu. W dniu [...] r. Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracy wydało orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u J. G. Stwierdzono u badanego obustronny niedosłuch typu odbiorczego średniego stopnia. Podstawą do rozpoznania choroby zawodowej jest wykazanie obustronnego odbiorczego ubytku słuchu o lokalizacji ślimakowej wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym (pozycja 21 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia o chorobach zawodowych). Powiatowy Inspektor wskazał, że warunek ten nie został spełniony bowiem stwierdzone podwyższenie słuchu nie przekracza 45dB. Ponadto ustalono, że krótkotrwałe i niepotwierdzone narażenie na hałas nie daje podstaw do uznania go za czynnik będący przyczyną stwierdzonego niedosłuchu. Dalej wskazano w uzasadnieniu, że na skutek złożenia przez zainteresowanego wniosku o przeprowadzenie ponownego badania Instytut Medycyny Pracy w Łodzi orzeczeniem lekarskim z dnia [...] r. nr [...] orzekł o braku podstaw do rozpoznania u badanego choroby zawodowej określonej pod poz. 21 wykazu chorób zawodowych. Przeprowadzone aktualne kompleksowe badania audiologiczne zweryfikowane audiometrią obiektywną (tymponometria, ABR ) z uwzględnieniem audiometrii słownej wykazały obustronny odbiorczy ubytek słuchu typu pozaślimakowego. Po przeprowadzeniu badań lekarze Instytutu ocenili, że brak jest podstaw do uznania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy stwierdzonym uszkodzeniem słuchu a pracą zawodową w warunkach narażenia na hałas w środowisku pracy i rozpoznanie choroby zawodowej narządu słuchu. Podstawą bowiem do rozpoznania choroby zawodowej jest wykazanie obustronnego odbiorczego ubytku słuchu o lokalizacji ślimakowej wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, ten zaś warunek nie został spełniony. Organ I instancji dokonał oceny narażenia zawodowego w związku z podejrzeniem choroby zawodowej u wnioskodawcy. Ponieważ dochodzenie epidemiologiczne było prowadzone bez udziału pracodawcy, którego miejsca pobytu nie udało się ustalić, organ I instancji przeprowadził dowód z przesłuchania świadków na okoliczność warunków pracy w [...], w okresie zatrudnienia zainteresowanego. Z zeznań świadków R. S., A. W. i M. P. wynika, że współpracowali z zainteresowanym w okresie Jego pracy w firmie [...] przy demontażu zbiorników zbożowych, przy czym urządzenia do demontażu były w dobrym stanie technicznym ale wywoływały one hałas i wibracje (drgania). Celem zabezpieczenia słuchu przed hałasem wydawane były zatyczki do uszu. Okres narażenia na wymienione czynniki szkodliwe wynosił całą dniówkę roboczą, która trwała średnio 11 godzin przez 6 dni w tygodniu. Świadkowie zeznali też, że nie były dokonywane pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. W ocenie organu I instancji nie ulega wątpliwości, że zainteresowany był narażony w miejscu pracy na czynnik szkodliwy - hałas. Z orzeczeń lekarskich wynika, że uszkodzenie słuchu zostało stwierdzone, ale bez związku przyczynowego z pracą zawodową.