Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2009 r., sygn. VII SA/Wa 2138/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Asesor WSA Paweł Groński (spr.), , Protokolant Ewa Sawicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2009 r. sprawy ze skargi Z.O. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2008 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. I. skargę oddala, II. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata J. G. z Zespołu Adwokackiego nr [...] przy [...] w W. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 305 zł (trzysta pięć złotych), w tym: tytułem opłaty kwotę 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych), tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 55 zł (pięćdziesiąt pięć złotych).

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2008 r., Nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2008 r., Nr [...] Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O., wnoszącą sprzeciw w sprawie przystąpienia do użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz bezodpływowego osadnika na nieczystości ciekłe, usytuowanych na terenie działki nr ew. [...], położonej we wsi Z., gm. [...]. Następnie postanowieniem z dnia [...] czerwca 2008 r., Nr [...], organ II instancji sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską w decyzji Nr [...] w ten sposób, że w wierszu 13-14 i 37-38 na stronie 1 zamiast "nr ew. [...] położonej we wsi Z., Gm. W." winno być "nr ew. [...], Obr. [...] przy ul. [...] w K.".

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Nr [...] wystąpił inwestor - Z. O. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazał, że zaskarżona decyzja zawiera błąd merytoryczny poprzez błędne oznaczenie działki na której zrealizowano przedmiotową inwestycję. Ponadto wskazał, że w decyzji organ II instancji powtórzył treść sprzeciwu nie wypowiadając się o podstawach sprzeciwu. W jego ocenie organ nadzoru budowlanego nie przeprowadził również obowiązkowej kontroli zgodnie z art. 59c i 81 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, ze zm.), zwanej dalej Prawem budowlanym. Dopiero po dokonaniu takich ustaleń organ administracyjny mógł wydać decyzję.