Postanowienie WSA w Szczecinie z dnia 6 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Sz 206/08

Dnia 6 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA - Joanna Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadnione p o s t a n a w i a: 1) zwolnić skarżącego od wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł (sto złotych), 2) odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.

Skarżący [...] , w odpowiedzi na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie [...] zł, w sprawie z jego skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych (k. 11-12). Uzasadniając swój wniosek skarżący powołał się na swoją niezwykle trudną sytuację finansową.

Postanowieniem z dnia [...] r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie odmówił [...] przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, wskazując, że wnioskodawca nie wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i rodziny.

Pismem z dnia [...]r. skarżący wniósł sprzeciw od postanowienia wydanego przez referendarza sądowego. W związku z tym orzeczenie z dnia [...]r. utraciło moc, a sprawa przyznania prawa pomocy [...] podlegała rozpoznaniu przez Sąd na posiedzeniu niejawnym.

Postanowieniem z dnia [...]r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyznał wnioskodawcy prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W ocenie Sądu, okoliczności przywołane przez skarżącego, jak również ustalone przez Sąd na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie, uzasadniały uwzględnienie wniosku [...]. Sąd uznał, że dochód, jakim dysponował wnioskodawca świadczył o tym, że znajduje się on w sytuacji materialnej nie pozwalającej na uiszczenie kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, tym bardziej, że strona była zobowiązana do uiszczenia podobnych kosztów w dwóch innych, analogicznych sprawach.